Νέα μεγάφωνα λένε βρε...
Και μην υποτιμάτε την ύπαρξη μελετημένων έτοιμων φίλτρων από την μεγάλη JBL για τα boundaries, με το να λέτε "νέο eq". Είναι πολύ σημαντικό feature για τον τυπικό χρήστη..
Σίφουνας είναι; Χαχαχαχα Δε σηκώνει κουβέντα; Φίλοι μου μην κολλάτε... Αβαντάρω και εγώ. "Επιτεθείτε" του με επιχειρήματα!
Το έκανα και εγώ σήμερα, στο σπίτι με την συνήθη ακρόαση. Τρεις φορές επέλεξα το MP3 320Kbps, δύο το wav και μία το MP3 128kbps!
Δεν υπάρχει δίλημμα.
Μακάρι να το έχουν βελτιώσει κατασκευαστικά (μεγάφωνα και baffle) διότι το πρώτο μοντέλο ήταν σε αυτόν τον τομέα πολύ κατώτερο του ανταγωνισμού βλ. presonus. Bέβαια ήταν φθηνότερο.Νέα μεγάφωνα λένε βρε...
Και μην υποτιμάτε την ύπαρξη μελετημένων έτοιμων φίλτρων από την μεγάλη JBL για τα boundaries, με το να λέτε "νέο eq". Είναι πολύ σημαντικό feature για τον τυπικό χρήστη..
Φυσικά το mk I σκοτώνει στα λεφτά του, αλλά αυτό ισχύει και για το mk II.
Σίφουνας αν είναι δεν ξέρω αλλά το ότι "είχε πέσει στη μαρμίτα από μικρός" δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.
Το τρία. Δεν το πάω για χόμπι. Να ακούω μουσική θέλω. Ότι και να πάρω θα πρόκειται για τεράστια αναβάθμιση. Το θέμα είναι να κάνω μια καλή σχετικά επιλογή που δε θα μετανιώσω, όχι επειδή υπάρχει κάτι καλύτερο, αλλά επειδή με λιγότερα ή τα ίδια χρήματα μπορούσα να πάρω κάτι αντίστοιχο ή καλύτερο.Σίφουνας αν είναι δεν ξέρω αλλά το ότι "είχε πέσει στη μαρμίτα από μικρός" δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.
Η συμβολή μου στον προβληματισμό σου είναι η ακόλουθη:
Σε αδρές γραμμές η ενασχόληση με την εν οίκω ακρόαση μουσικής μπορεί να καταταγεί σε τρεις ευρείες κατηγορίες:
1) Το χαλιέντ, ήτοι η αγορά παράλογα και προκλητικά ακριβών μηχανημάτων και συμπαραμαρτούντων, εν είδει προκλητικής κατανάλωσης, όπου η ακρόαση μουσικής δεν έχει κάποιον ουσιαστικό ρόλο ή αξία. Το χόμπυ αυτό είναι η αέναη αλλαγή μηχανημάτων και συνοδευτικών προκειμένου να επιτύχει κανείς το "απόλυτο". Το γιατί μου διαφεύγει....
2) Το χαϊφάι, ήτοι η εν οίκω επιδίωξη επίτευξης υψηλής πιστότητας αναπαραγωγής της ηχογραφημένης μουσικής. Το χόμπυ αυτό είναι κουκιά μετρημένα: ακουστικές ιδιότητες του χώρου ακρόασης, κατάλληλο ηχοσύστημα για τον εν λόγω χώρο και ακουστικές ρυθμίσεις αυτού. Ακριβό χόμπυ και αυτό αλλά, τουλάχιστον, έχει κάποιο λογικό νόημα.
3) Το "γούστο", ήτοι η εν οίκω ακρόαση μουσικής συνειδητά χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις υψηλής πιστότητας αλλά με τήρηση κάποιων στοιχειωδών κανόνων συνέργειας μηχανημάτων και του χώρου ακρόασης. Εδώ, προφανώς, έχουμε να κάνουμε με μια "γκρίζα" περιοχή όπου οι παράμετροι δεν μπορούν να εκφραστούν ούτε να ποσοτικοποιηθούν αριθμητικά και αντικειμενικά. Αυτό το χόμπυ μπορεί να είναι από πάμφθηνο έως πανάκριβο.
Εσύ ποια από τις παραπάνω κατηγορίες θέλεις να επιλέξεις ώστε να ασχοληθείς;
Εδωσαν-ισως-αρκετα χρηματα λογω λανθασμενων επιλογων μαλλον
Η πρισόνους είναι πραγματικά πολύ αξιόλογη, με εξαιρετικές προτάσεις, όπως το αγαπημένο μου ομοαξονικό, το οποίο μπορεί να αποτελέσει τη βάση για ένα απολύτως άριστο σύστημα αναπαραγωγής.
Παλι μιλαμε για λανθασμενες επιλογες
Το γουστο καποιου δεν ειναι κατ αναγκη παντα και λαθος.Μην θεωρεις οτι δεν υπαρχει και σωστο γουστοΣίφουνας αν είναι δεν ξέρω αλλά το ότι "είχε πέσει στη μαρμίτα από μικρός" δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.
Η συμβολή μου στον προβληματισμό σου είναι η ακόλουθη:
Σε αδρές γραμμές η ενασχόληση με την εν οίκω ακρόαση μουσικής μπορεί να καταταγεί σε τρεις ευρείες κατηγορίες:
1) Το χαλιέντ, ήτοι η αγορά παράλογα και προκλητικά ακριβών μηχανημάτων και συμπαραμαρτούντων, εν είδει προκλητικής κατανάλωσης, όπου η ακρόαση μουσικής δεν έχει κάποιον ουσιαστικό ρόλο ή αξία. Το χόμπυ αυτό είναι η αέναη αλλαγή μηχανημάτων και συνοδευτικών προκειμένου να επιτύχει κανείς το "απόλυτο". Το γιατί μου διαφεύγει....
2) Το χαϊφάι, ήτοι η εν οίκω επιδίωξη επίτευξης υψηλής πιστότητας αναπαραγωγής της ηχογραφημένης μουσικής. Το χόμπυ αυτό είναι κουκιά μετρημένα: ακουστικές ιδιότητες του χώρου ακρόασης, κατάλληλο ηχοσύστημα για τον εν λόγω χώρο και ακουστικές ρυθμίσεις αυτού. Ακριβό χόμπυ και αυτό αλλά, τουλάχιστον, έχει κάποιο λογικό νόημα.
3) Το "γούστο", ήτοι η εν οίκω ακρόαση μουσικής συνειδητά χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις υψηλής πιστότητας αλλά με τήρηση κάποιων στοιχειωδών κανόνων συνέργειας μηχανημάτων και του χώρου ακρόασης. Εδώ, προφανώς, έχουμε να κάνουμε με μια "γκρίζα" περιοχή όπου οι παράμετροι δεν μπορούν να εκφραστούν ούτε να ποσοτικοποιηθούν αριθμητικά και αντικειμενικά. Αυτό το χόμπυ μπορεί να είναι από πάμφθηνο έως πανάκριβο.
Εσύ ποια από τις παραπάνω κατηγορίες θέλεις να επιλέξεις ώστε να ασχοληθείς;
Έγραψα επί λέξει:Το γουστο καποιου δεν ειναι κατ αναγκη παντα και λαθος.Μην θεωρεις οτι δεν υπαρχει και σωστο γουστο
Απο το "χωρις ιδιαιτερες απαιτησεις υψηλης πιστοτητας"
Επίτρεψέ μου να επιμείνω. Κατά τη γνώμη μου η έκφραση "Το "γούστο", ήτοι η εν οίκω ακρόαση μουσικής συνειδητά χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις υψηλής πιστότητας", ακόμα και αν είχε τελεία εκεί (που δεν έχει), με ουδένα λογικά συνεκτικό συνειρμό, που να μπορώ να σκεφτώ, δύναται να επιδέχεται αντεπιχειρήματος του τύπου "Το γουστο καποιου δεν ειναι κατ αναγκη παντα και λαθος.Μην θεωρεις οτι δεν υπαρχει και σωστο γουστο". Μπορεί, βέβαια, και να κάνω λάθος. Απλά το επιχείρημά σου δε με πείθει.
Συνήθως όμως, είναι.
Τωρα το δευτερο......αυτο με την πρασιν φατσουλα το βαζεις για να με καλοπιασεις........σουπια.Αλλα........ΣΥΜΦΩΝΩΣυνήθως όμως, είναι.
Ακόμα κι αν είναι σπουδαίος ηχολήπτης ή μαστεράς.
Το αντικειμενικώς ορθό, από την άλλη, συνήθως δεν είναι λάθος. Δηλαδή, ποτέ.
