Πέντε ημέρες αδιαλείπτως στο ρεύμα και το Nemesis DC-1 αρχίζει να εκπέμπει όμορφες και ζεστές χροιές χωρίς να μου μεταφέρει το παραμικρό ίχνος ακουστικής κόπωσης. Το ηχόχρωμα όπως πάντα πλούσιο και γοητευτικό. Το χαμηλό έχει κερδίσει κάπως μεγαλύτερο σώμα και δυναμισμό συγκριτικά με πριν. Σε καμία περίπτωση δεν μπουμάρει ο χώρος ακόμα και σε κακές ή μέτριες ηχογραφήσεις που έχουν πρεσαριστεί με ενισχυμένο το track του ηλεκτρικού μπάσου .
Στις υψηλές συχνότητες εξακολουθεί να υπάρχει μια ελαφριά μείωση της στάθμης του ήχου αλλά το κέρδος εδώ είναι ένα καλύτερο δέσιμο με τον ήχο που παράγει το midrange.
Το DC-1 τελικά συμπεριφέρεται θα έλεγα σαν ένας κόφτης για τα πρίμα, αλλά ο πλούτος των αρμονικών είναι τόσο έντονος εδώ στα υψηλά που τελικά δεν νιώθεις ότι σου λείπουν τα πρίμα. Σε προσεκτική όμως ακρόαση και με πολύ καλά ηχογραφημένο πρόγραμμα αντιλαμβάνομαι ότι μου λείπει ο δυναμισμός και ο σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στις νότες που παράγουν κάποια έγχορδα όργανα και κυρίως οι κιθάρες.
λ.χ , σε γρήγορα κιθαριστικά κομμάτια με εκτελεστή τον Paco De Lucia, χάνεται η φυσική οξύτητα που έχουν οι πρώτες λεπτές χορδές (καντίνια) και είναι κάπως δύσκολο να ξεχωρίσεις την αρχή και το τέλος της κάθε νότας. Δεν είναι τόσο καλά διακριτές οι νότες μεταξύ τους, κάνουν δηλαδή κάποιες ουρές και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η μια νότα να καβαλάει (overlap) ελαφρώς την αμέσως επόμενη νότα. Αυτό το φαινόμενο θολώνει θα έλεγα το τελικό αποτέλεσμα και απλώς είτε το δέχεσαι είτε επιστρέφεις σε ένα απόλυτο DAC ψυχρό εκτελεστή της ψηφιακής τεχνολογίας. Πόσο όμως θα κοστίζει το εν λόγω απόλυτο DAC και για πόσο χρόνο αυτό θα καταφέρει να μας καθηλώσει στον καναπέ μας για ακρόαση μουσικής παράλληλα με διάβασμα ή με κάποια άλλη ευχάριστη απασχόληση ?
Το DC-1 δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα DAC τύπου monitor εργαλείο δουλειάς ούτε τελικά ένα DAC Hi-End. Βρίσκεται στην αντίθετη όχθη. Θυσιάζει αυτά που δεν μπορεί να παίξει έτσι κι αλλίως καλά ένα DAC κάτω από τα 1300 € προς χάριν της μουσικότητας που θέλει να μας μεταφέρει αυτό. Τα καταφέρνει πολύ καλά, αν και έχει την δική του άποψη για τον ορισμό της μουσικότητας.
Ο ήχος του DC-1 ανήκει στην Ιταλική σχολή κατά 50% . Ο Ιάπωνας ο κ. Kusunoki για μένα του στερεί τον τίτλο του καθαρόαιμου Ιταλού εραστή.
Βέβαια και ο Fabio εδώ έχει κάνει εξαιρετική δουλειά εαν αναλογιστούμε και την χαμηλή κατηγορία τιμής του DC-1. Ο Fabio έχει διαφοροποιηθεί σε κάποια σημεία από το πρωτότυπο κύκλωμα του DAC του Kusunoki. Μου είπε ότι χρησιμοποιεί ένα απλό αλλά αποτελεσματικό φιλτράκι (LPF) δικής του επιλογής και μικρής κλήσης για να μειώσει την στάθμη των υπέρηχων σε σημείο που αυτοί να μην ενοχλούν την ενισχυτική αλυσίδα..
Στις υψηλές συχνότητες εξακολουθεί να υπάρχει μια ελαφριά μείωση της στάθμης του ήχου αλλά το κέρδος εδώ είναι ένα καλύτερο δέσιμο με τον ήχο που παράγει το midrange.
Το DC-1 τελικά συμπεριφέρεται θα έλεγα σαν ένας κόφτης για τα πρίμα, αλλά ο πλούτος των αρμονικών είναι τόσο έντονος εδώ στα υψηλά που τελικά δεν νιώθεις ότι σου λείπουν τα πρίμα. Σε προσεκτική όμως ακρόαση και με πολύ καλά ηχογραφημένο πρόγραμμα αντιλαμβάνομαι ότι μου λείπει ο δυναμισμός και ο σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στις νότες που παράγουν κάποια έγχορδα όργανα και κυρίως οι κιθάρες.
λ.χ , σε γρήγορα κιθαριστικά κομμάτια με εκτελεστή τον Paco De Lucia, χάνεται η φυσική οξύτητα που έχουν οι πρώτες λεπτές χορδές (καντίνια) και είναι κάπως δύσκολο να ξεχωρίσεις την αρχή και το τέλος της κάθε νότας. Δεν είναι τόσο καλά διακριτές οι νότες μεταξύ τους, κάνουν δηλαδή κάποιες ουρές και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η μια νότα να καβαλάει (overlap) ελαφρώς την αμέσως επόμενη νότα. Αυτό το φαινόμενο θολώνει θα έλεγα το τελικό αποτέλεσμα και απλώς είτε το δέχεσαι είτε επιστρέφεις σε ένα απόλυτο DAC ψυχρό εκτελεστή της ψηφιακής τεχνολογίας. Πόσο όμως θα κοστίζει το εν λόγω απόλυτο DAC και για πόσο χρόνο αυτό θα καταφέρει να μας καθηλώσει στον καναπέ μας για ακρόαση μουσικής παράλληλα με διάβασμα ή με κάποια άλλη ευχάριστη απασχόληση ?
Το DC-1 δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα DAC τύπου monitor εργαλείο δουλειάς ούτε τελικά ένα DAC Hi-End. Βρίσκεται στην αντίθετη όχθη. Θυσιάζει αυτά που δεν μπορεί να παίξει έτσι κι αλλίως καλά ένα DAC κάτω από τα 1300 € προς χάριν της μουσικότητας που θέλει να μας μεταφέρει αυτό. Τα καταφέρνει πολύ καλά, αν και έχει την δική του άποψη για τον ορισμό της μουσικότητας.
Ο ήχος του DC-1 ανήκει στην Ιταλική σχολή κατά 50% . Ο Ιάπωνας ο κ. Kusunoki για μένα του στερεί τον τίτλο του καθαρόαιμου Ιταλού εραστή.
Βέβαια και ο Fabio εδώ έχει κάνει εξαιρετική δουλειά εαν αναλογιστούμε και την χαμηλή κατηγορία τιμής του DC-1. Ο Fabio έχει διαφοροποιηθεί σε κάποια σημεία από το πρωτότυπο κύκλωμα του DAC του Kusunoki. Μου είπε ότι χρησιμοποιεί ένα απλό αλλά αποτελεσματικό φιλτράκι (LPF) δικής του επιλογής και μικρής κλήσης για να μειώσει την στάθμη των υπέρηχων σε σημείο που αυτοί να μην ενοχλούν την ενισχυτική αλυσίδα..
