Cd κλασικής


Μηνύματα
6.835
Reaction score
5.946
Περιέργως το ίδιο ακριβώς
μπορούμε να πούμε
και για την τζαζ
αν αντικαταστησουμε
τον όρο φορμα με τον όρο αυτοσχεδιασμό.
Για εμένα η κλασσική,
η τζαζ στο άλλο άκρο
και η παραδοσιακη, λαϊκή μουσική είναι τα ύψιστα επιτεύγματα στην ιστορία της μουσικής.
Ολα τα άλλα είδη είναι καταδικασμένα
να ακολουθούν..
Δυστυχώς ο αυτοσχεδιασμός δεν μπορεί να "αντικαταστήσει" τη φόρμα. Ο πρώτος έχει να κάνει με την εκτέλεση, ενώ η δεύτερη με τη σύνθεση. Στη Jazz, εφόσον σχεδόν πάντα μιλάμε για αυτοσχεδιασμό, εκτιμάμε τον ερμηνευτή στο συγκεκριμένο αυτοσχεδιασμό. Στην Κλασική, όπου έχουμε την γραμμένη σύνθεση, εκτιμάμε τον συνθέτη και το συγκεκριμένο έργο του.
Χωρίς να θέλω να βάλω κάποιο είδος πάνω από άλλο, από πλευράς συνθέσεως, η Κλασική παραμένει ή μόνη σπουδαία ως προς το ζήτημα αυτό, πράγμα που, από μουσικής έποψης, είναι εξαιρετικά σημαντικό.
 



Μηνύματα
4.867
Reaction score
3.925
Χωρίς να θέλω να βάλω κάποιο είδος πάνω από άλλο, από πλευράς συνθέσεως, η Κλασική παραμένει ή μόνη σπουδαία ως προς το ζήτημα αυτό, πράγμα που, από μουσικής έποψης, είναι εξαιρετικά σημαντικό.
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΔΙΑΦΩΝΩ. Θα συμωνησω οτι μονο εχει πολυ μεγαλυτερο ρεπερτοριο.
Το γεγονος οτι σε μεγαλο μερος εργων της κλασικης συμμετεχουν μεγαλες ορχηστρες κανουν το εργο της συνθεσης συνθετο και δυσκολο αλλα ταυτοχρονως πολυ πλουσιο και πολυχρωμο. Ομως οι μεγαλες ορχηστρες δεν ειναι προνομιο μονο της κλασικης μουσικης. Νομιζω οτι δεν χρειαζεται να φερω παραδειγματα. Τ αριστουργηματα παμπολα. Ειναι σιγουρο οτι στις περισσοτερες περιπτωσεις οι συνθετες της συγχρονης μουσικης εχουν την παιδεια της κλασικης μουσικης. Η ιστορια ειναι ιστορια. Αλλα προχωραμε κιολας.

Καταλαβετο Prince, εχεις μεινει σ ενα ειδος (δεν ειναι κακο) αλλα στα υπολοιπα μενεις μεταξεταστεος. Οποτε για μενα λογικα κι αναμενομενα τα οσα γραφεις.

Παρολα αυτα κανω copy paste σε αρκετα κειμενα σου που αναφερoνται σε ιστορικο καποιων εργων η την υποθεση επισης καποιου εργου. Ειπαμε σεβασμος στη γνωση!

Με την ευκαιρια να θυμησω οτι πριν απο χρονια ειχαμε για κατι αναλογο εντονη διαφωνια με το Λουκα Στεφανιδη (επισης λατρη της κλασικης μουσικης και προσωπικα σεβομουν το πλουτο γνωσης που διεθετε). Επεμενε οτι οι μεγαλες φωνες της τζαζ σταματησαν καπου προς το 1970 (πολυ περισσοτερο για τις γυναικειες φωνες). Ομως τη συγχρονη τζαζ δεν την παρακολουθουσε το ιδιο στενα οπως εκανε για την περιοδο της "κλασικης τζαζ" Οποτε θεωρουσα λανθασμενη μεν την αποψη του, αλλα λογικο που την υποστηριζει γιατι δεν εχει το ιδιο υποβαθρο οσον αφορα την συγχρονη τζαζ.
 

wizzy

Music is our (Supernatural) friend!
Μηνύματα
13.865
Reaction score
20.353
Στη Jazz, εφόσον σχεδόν πάντα μιλάμε για αυτοσχεδιασμό, εκτιμάμε τον ερμηνευτή στο συγκεκριμένο αυτοσχεδιασμό.
Και κάπως έτσι, επιβεβαιώνεις, για άλλη μία φορά, πόσο λανθασμένες απόψεις έχεις για τα άλλα είδη μουσικής εκτός της κλασικής.
 

TGD

Μηνύματα
6.982
Reaction score
7.065
Δεν καταλαβαίνω γιατί ένα θέμα που λέγεται "CD κλασικής" και δεν αναφέρεται σχεδόν καθόλου σε CD κλασικής γίνεται "Featured". Το ίδιο θα μπορούσα να πω και για άλλα... Ποιος είναι ο αλγόριθμος επιλογής;
 

P

PMC

Guest
Δεν καταλαβαίνω γιατί ένα θέμα που λέγεται "CD κλασικής" και δεν αναφέρεται σχεδόν καθόλου σε CD κλασικής γίνεται "Featured". Το ίδιο θα μπορούσα να πω και για άλλα... Ποιος είναι ο αλγόριθμος επιλογής;
πολυ σοβαρή ερώτηση ....
καλό θα ήταν να είχαμε μια επίσημη απάντηση....
 


Μηνύματα
4.867
Reaction score
3.925
Δεν καταλαβαίνω γιατί ένα θέμα που λέγεται "CD κλασικής" και δεν αναφέρεται σχεδόν καθόλου σε CD κλασικής γίνεται "Featured". Το ίδιο θα μπορούσα να πω και για άλλα... Ποιος είναι ο αλγόριθμος επιλογής;
Στην αρχη μπηκε μια απλη ερωτηση. Δοθηκαν οι απαντησεις πανω στην ερωτηση και μαλιστα θα ελεγα πηρε πολυ περισσοτερες απ οσες ενδεχομενως θα περιμενε. Αφου θα ελεγα υπερκαλυφθηκε το θεμα, ε τοτε να μην το πλατιασουμε και λιγο? Βρηκαμε λοιπον τον Prince σακο του μποξ με δυνατες αντοχες και ανοχες και ξεκινησαμε. Που ειναι το κακο? Ηρεμα μιλαω!
 





Μηνύματα
2
Reaction score
6
Ενδιαφέρον και αποκαλυπτικό των διαφορετικών απόψεων το θέμα της συλλογής κλασικής μουσικής. Ευχαριστώ πολύ τον Prince για την πρόταση του βιβλίου "Vintage Guide to Classical music". Διαβάζω πως πρόκειται για εξαιρετικό βιβλίο και θα το προμηθευτώ σύντομα. Εμένα προσωπικά, η γνώση του τι ακούω, μου δίνει την υπομονή και τη διάθεση να του δώσω χρόνο, να μην το απορρίψω λόγω μιας δύσκολης ή "βαρετής" εισαγωγής κλπ). Τα μεγάλα έργα είτε λογοτεχνικά είτε μουσικά, θέλουν χρόνο, υπομονή και προσωπική ωρίμανση (κάτι σαν το Metaxa) για να τα εκτιμήσεις.
 

Dimifoot

General Catsicofoot Patton
Editor
Μηνύματα
27.245
Reaction score
78.922
Αγαπητέ Dimi, καθόσον έχεις στη διάθεσή σου τη "μουσική αλήθεια", προσπάθησε να βρεις τις Συμφωνίες του Beethoven με τον Takashi Asahina (τον αποκαλούσαν ο Furtwängler της Ασίας) και την Φιλαρμονική της Osaka, σε υποδειγματική παραγωγή, σε SACD, από την σούπερ audiophile Γιαπωνέζικη εταιρεία Exton
Επανέρχομαι.
Το άκουσα μερικές φορές, και κατά πάσα πιθανότητα θα το ακούσω αρκετές ακόμα.
Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα εκτέλεση, ευχαριστώ για την συμβουλή. Όσο ζω μαθαίνω.

Όσον αφορά την εγγραφή, δεν είμαι ικανοποιημένος. Live εκτέλεση, τουλάχιστον 1db τονισμένο μπάσο, με πολύ θόρυβο απο το κοινό και τους μουσικούς, πιθανώς υπερ-προβεβλημένο για να δίνει την εντύπωση της πολύ audiophile -υπερλεπτομερειακής παραγωγής.
Αλλά στα πολύ ουδέτερα συστήματα που ακούγονται όλα, καταντάει κουραστικό. Βήξε εδώ βήξε εκεί, κτυπήματα ποδιού στο πόντιουμ, αποσπούν την προσοχή. Εχω την γενική αίσθηση πως πολλές “audiophile” εταιρίες το κάνουν επίτηδες μπας και ακούσουν καμία λεπτομέρεια οι χαϊεντάδες με τα αρύθμιστα συστήματα. Ειδικά σε κάτι άλμπουμς με σόλο πιάνο.
Και εμένα μου σπάνε τα νεύρα.
 



Μηνύματα
6.835
Reaction score
5.946
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΔΙΑΦΩΝΩ. Θα συμωνησω οτι μονο εχει πολυ μεγαλυτερο ρεπερτοριο.
Το γεγονος οτι σε μεγαλο μερος εργων της κλασικης συμμετεχουν μεγαλες ορχηστρες κανουν το εργο της συνθεσης συνθετο και δυσκολο αλλα ταυτοχρονως πολυ πλουσιο και πολυχρωμο. Ομως οι μεγαλες ορχηστρες δεν ειναι προνομιο μονο της κλασικης μουσικης. Νομιζω οτι δεν χρειαζεται να φερω παραδειγματα. Τ αριστουργηματα παμπολα. Ειναι σιγουρο οτι στις περισσοτερες περιπτωσεις οι συνθετες της συγχρονης μουσικης εχουν την παιδεια της κλασικης μουσικης. Η ιστορια ειναι ιστορια. Αλλα προχωραμε κιολας.

Καταλαβετο Prince, εχεις μεινει σ ενα ειδος (δεν ειναι κακο) αλλα στα υπολοιπα μενεις μεταξεταστεος. Οποτε για μενα λογικα κι αναμενομενα τα οσα γραφεις.

Παρολα αυτα κανω copy paste σε αρκετα κειμενα σου που αναφερoνται σε ιστορικο καποιων εργων η την υποθεση επισης καποιου εργου. Ειπαμε σεβασμος στη γνωση!

Με την ευκαιρια να θυμησω οτι πριν απο χρονια ειχαμε για κατι αναλογο εντονη διαφωνια με το Λουκα Στεφανιδη (επισης λατρη της κλασικης μουσικης και προσωπικα σεβομουν το πλουτο γνωσης που διεθετε). Επεμενε οτι οι μεγαλες φωνες της τζαζ σταματησαν καπου προς το 1970 (πολυ περισσοτερο για τις γυναικειες φωνες). Ομως τη συγχρονη τζαζ δεν την παρακολουθουσε το ιδιο στενα οπως εκανε για την περιοδο της "κλασικης τζαζ" Οποτε θεωρουσα λανθασμενη μεν την αποψη του, αλλα λογικο που την υποστηριζει γιατι δεν εχει το ιδιο υποβαθρο οσον αφορα την συγχρονη τζαζ.
Αγαπητέ Vastsar, πριν αρχίσουμε να "διαφωνούμε", θα πρέπει να συμφωνήσουμε στο εάν κατανοούμε τις ίδιες έννοιες όταν τις χρησιμοποιούμε.
Δεν μίλησα πουθενά για πλούτο ρεπερτορίου (το οποίο σε κάθε είδος είναι εξαιρετικά πλούσιο) ή για πλούτο οργάνων σε μεγάλες ορχήστρες (και εδώ μπορούμε να βρούμε ουκ ολίγα παραδείγματα σε αρκετά είδη μουσικής όπου χρησιμοποιούνται ουκ ολίγα όργανα δίνοντας "πλούσια" εικόνα στο μουσικό δρώμενο και έχει να κάνει με την ενορχήστρωση κυρίως).
O Editor έθεσε στην ίδια μοίρα τη φόρμα, στοιχείο καθοριστικό και κεφαλαιώδους σημασίας στη σύνθεση, με τον αυτοσχεδιασμό, ο οποίος είναι εξαιρετικά σημαντικός για τους ερμηνευτές μουσικής που δεν απαιτεί αναπαραγωγή συγκεκριμένης παρτιτούρας. Ο αυτοσχεδιασμός, ενίοτε, διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο και στους συνθέτες της Κλασικής, οι οποίοι, όμως, όταν έκριναν ότι ήταν κάτι σπουδαίο ή ενδιαφέρον το κατέγραφαν (με όσες "διορθώσεις/παρεμβάσεις" όπου δει) ως παρτιτούρα, όποτε καθίστατο ή μέρος σύνθεσης (Cadenza) ή ολοκληρωμένη σύνθεση με κάποιο συγκεκριμένο τίτλο (LIszt's Improvisation, Medtner's Improvisation no.2, Op.47 κλπ.).
Η σύνθεση δεν είναι μόνον "ιστορία" και φυσικά "προχωράμε"...Η Κλασική Μουσική συνέχιζει να υπάρχει ως συντεταγμένη μουσική, με συνεχείς συνθέσεις πρωτότυπων έργων και στον παρελθόντα αιώνα και στον τωρινό. Ο 20ος μάλιστα μας προσέφερε μέγιστα αριστουργήματα και λίαν αξιόλογους συνθέτες. Και η Μουσική αυτή εξελίσσεται...
Δεν έχω μείνει σε ένα είδος μουσικής και η ενασχόλησή μας με οιοδήποτε είδος δεν αποτελεί θέμα "εξετάσεων"... Παρακολουθώ, εκών άκων, πολλά άλλα είδη, καθώς βομβαρδίζομαι από πληροφορίες κάθε είδους και μορφής πανταχόθεν με τη σημερινή ευκολία ακόμη και μη ακούσιας ενημέρωσης από κάθε είδους media. Σε κάθε περίπτωση, το σημείο που έθιξα έχει να κάνει με τη σύνθεση και όχι με την όποια αξία δίνει ο κάθε ένας από εμάς σε όποιο είδος του αρέσει ή μπορεί και να εκτιμά.
Ως προς τη σύνθεση, λοιπόν, η Κλασική αποτελεί τη βάση και την ουσία της μελέτης και εμβάθυνσης, καθόσον, σε ένα συντριπτικό ποσοστό, είναι εκείνη που έχει καταγεγραμμένα τα έργα της (score).
Στα υπόλοιπα είδη, η παρτιτούρα δεν έχει σχεδόν καμία σημασία, καθόσον η βάση τους στηρίζεται στην εκάστοτε ερμηνεία και τις αντίστοιχες περιστάσεις (ποιοι και πόσοι μουσικοί θα παίξουν, ώστε να ετοιμασθεί ανάλογη ενορχήστρωση, εάν και αυτή θα χρειασθεί, τι είδους ερμηνεία θα έχουμε, π.χ. Jazz, σε ποιο χώρο ή περίσταση θα πραγματοποιηθεί η συγκεκριμένη εκτέλεση, π.χ. συναυλία, ηχογράφηση σε στούντιο κλπ.).
Τουτών λεχθέντων, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μεγάλοι συνθέτες και σε άλλα είδη, που, όμως, συχνά αποκαλούνται πιο προσφυώς..."δημιουργοί", καθόσον τα έργα τους, στην πράξη, ερμηνεύονται από τους εκάστοτε ερμηνευτές/δημιουργούς παρά εκτελούνται με ακρίβεια και της τελευταίας νότας (παρτιτούρα).
Επίσης, στα άλλα είδη μουσικής, ασχέτως εάν έχουμε πραγματικούς συνθέτες, έχουμε συχνά πολύ μεγάλους μουσικούς, είτε ως "δημιουργούς" είτε ως ερμηνευτές/σολίστες. Και αυτούς τους εκτιμάμε και αγαπάμε, για αυτόν τον λόγο, ασχέτως είδους.
Τέλος, επιτρέψε μου να υπερασπισθώ τον κύριο Στεφανίδη (τον οποίο δεν γνωρίζω) στο ότι κατανοώ τι μάλλον ήθελε να πει. Όντως, ειδκά στις γυναικίες φωνές της Jazz, μετά τη δεκαετία του 70, οι φωνές στο χώρο αυτό, καίτοι σπουδαίες, δεν είχαν εκείνη τη λάμψη και εκείνο το...impact που μας χάρισαν φωνές σαν τις Ella, Sarah Vaughan, Billie Holiday, Nina Simone, Dina Washington κλπ. Όσο μεγάλη και σπουδαία φωνή και εάν θεωρηθεί π.χ. η Dianne Reeves δεν μπορεί να έχει την ίδια επίδραση με μία από τις παλαιές "ντίβες" σε ένα κοινό μεγαλύτερο του είδους και η διάρκεια της επιρροής της δεν θα έχει "κλασικό" χαρακτήρα. Στις αντρικές φωνές, ευτυχώς, είχαμε, μέχρι πρότινος, και έναν πραγματικό...legend σαν τον μοναδικό Mel Torme ("the only white man who sings with the soul of a black man") ή και τους πιο "ειδικευμένους" Jon Hendricks & Billy Eckstine.
 



Staff online

  • abcd
    Πρώην Διοικητής ο τροπαιοφόρος

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ

Threads
171.310
Μηνύματα
2.858.087
Members
37.892
Νεότερο μέλος
Nardo
Top