Το Βινύλιο "επέστρεψε" - Υπάρχει κάτι που να σας ενοχλεί στην όλη μπίζνα;

[haris1308]

Νοήμων ανθρωπος εισαι...αν δεις πιο προσεκτικα τι υποστηριξα....θα το καταλαβεις φιλε χαρη

Αυτό που καταλαβαίνω ,είναι πως αυτό που υποστηρίζεις:

εξεφρασα τη προσωπικη μου αποψη περι ελευθεριας του οποιουδηποτε να γουσταρει να ακουει οτιδηποτε....

το υποστηρίζουν όλοι ,αυτό δεν έχει όμως καμία σχέση με την αντικειμενική -επιστημονική -τεχνοκρατική διάσταση του χόμπυ ,ούτε και η εκφορά λόγου που βασίζεται σε αυτήν ακριβώς τη διάσταση αρνείται το δικαίωμα του καθενός να ακούει ό,τι και όπως θέλει.

 

[costas EAR]

Φιλε κωσταυτια, να σου υπενθυμισω οτι μιλάς σε πολιτικο μηχανικο πολυτεχνειου...τα μαθηματικα πουβεχω φαει στο κεφαλι, δεν μπορεις να τα φανταστεις...συνεπως υποδειξεις σε άλλους....

Εφ'όσον έχεις τόση καλή σχέση με τα μαθηματικά, νομίζω πως θα όφειλες να δέχεσαι την αντικειμενικότητα που προσφέρουν κάποιες "θετικές" επιστήμες, και να μην κυλιούνται όλα στην πισίνα του "υποκειμενισμού".
Η μόνη μου υπόδειξη ήταν πάνω σε αυτό το θέμα, ότι το "υποκειμενικό" δεν καλύπτει τα πάντα όλα, κι αν θυμάσαι, αυτό έγραψες "όλα είναι υποκειμενικά"..

αν το ευρος της αντιληψης σου σε οδηγησε να καταλαβεις οτι υποστηριξα το βινυλιο ή οποιοδήποτε άλλο μεσο αναπαραγωγγς...να σε ενημερωσω ότι δεν το έκανα...

Καμία σχέση.
Και επέτρεψέ μου να στο αντιστρέψω:
Αν το εύρος της αντίληψής σου σε οδήγησε να καταλάβεις ότι στα γραφόμενά σου βρήκα κάποιο έρωτα ή αναφορά στο βινύλιο, να σε ενημερώσω ότι δε το έκανα..
Το μόνο που έκανα, ήταν να ασχοληθώ με τον απανταχού άρχοντα "υποκειμενισμό", που δε δέχομαι ότι καλύπτει τα πάντα όλα, και δεν δικαιούσαι να αποκαλείς "υποκειμενικές απόψεις" τα αναμφισβήτητα (αντικειμενικά) δεδομένα.

Το μόνο δηλαδή που επισημαίνω, είναι τη διαφορά μεταξύ "αυτό μου αρέσει να κάνω" (πχ να καπνίζω) με το "είναι υποκειμενική γνώμη ότι είναι κακό το κάπνισμα".. Όχι, αντικειμενικά είναι κακό το κάπνισμα. Αλλά αν σου αρέσει, κάπνιζε μέχρι να ψοφήσεις, άλλο το ένα, άλλο το άλλο...

εξεφρασα τη προσωπικη μου αποψη περι ελευθεριας του οποιουδηποτε να γουσταρει να ακουει οτιδηποτε...

Αυτό είναι δεδομένο.
Ουδείς το αμφισβητεί.

Η προκαταληψη και το μενος σας κατα του βινυλίου και η συνεχη αναφορα σε 1+1 κανουν δυο και pdf κλπ....μάλλον είναι κλατι που πρέπει να το ψαξετε λιγάκι...

Εδώ πέφτεις στην ίδια την παγίδα που πας να στήσεις.
Δεν υφίσταται κανένα μένος κατά του βινυλίου. Όλοι μας, με βινύλιο μεγαλώσαμε, τουλάχιστον εμείς οι "παλιοί" στο χόμπι, και είναι φυσικό και επόμενο να συνδεόμαστε με όμορφα συναισθήματα με αυτό το μέσο.
Εκφράζονται όμως (ελεύθερα) τα αντικειμενικά τεχνικά δεδομένα που το χαρακτηρίζουν, πέραν των συναισθημάτων που το ακολουθούν.
Ταυτόχρονα, αναγνωρίζονται οι χαρές (συναισθήματα) που το χαρακτηρίζουν, όπως η χαρά του να πχιάνεις το δίσκο και να τον βλέπεις να γυρίζει, να παίζεις με το εξώφυλλο κλπ.

Εκτός αν ετσι γουσταρετε να κραζετε....οποτε πάσο....και εγω μαζι σας..

Το κράξιμο είναι μορφή εκτόνωσης, πάντα έχει τη χάρη του!

Φιλια και καλημερες...
No hard feelings αδερφια..

Εννοείται!
Καλημέρα!

 

[AKARL]

Το Βινύλιο "επέστρεψε" - Υπάρχει κάτι που να σας ενοχλεί στην όλη μπίζνα;

Ναι, και μάλιστα πολύ.

Το γεγονός ότι "επέστρεψε" ως "μόδα", δεδομένου ότι απεχθάνομαι αβυσσαλέα κάθε είδους μόδα.

Ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω γιατί κάποιος επιλέγει να ακολουθήσει κάτι μόνο και μόνο επειδή "είναι στη μόδα". Η συζήτηση αυτή, βέβαια, είναι τεράστια και αφορά τα πάντα (και τα κοάλα) και όχι μόνο τον εδώ μικρόκοσμό μας.

Τεσπά, σε "ελεύθερη" κοινωνία ζούμε ας κάνει ο καθείς αυτό που "θέλει".

 

[Gebreselassie]

Αντικειμενικες πλευρες υπαρχουν σε πολλα πραγματα φιλε μου....πρεπει όλοι να τις ακολουθουν;

Δεν υπάρχουν αντικειμενικές πλευρές σε πολλά πράγματα. Υπάρχει αντικειμενική πλευρά (μια) σε πολλά πράγματα και υποκειμενικές πλευρές (πολλές) σε πολλά πράγματα. Διαφορετικά στην συζήτηση μπαίνουν γιατροί (συνήθως ψυχίατροι).

 

[supacoopa]

Χιπστεριά ειναι, θα περασει...

Δεν αναφερομαι φυσικα στους γνώστες (ναι, χωρις εισαγωγικα ειρωνειας) που διαθετουν ενα αξιοπρεπες πικαπ, εχουν ακουσει χιλια βινυλια και (για δικους τους λογους) προτιμουν τον ηχο ή εστω την ολη διαδικασια ακροασης του δισκου.

Αλλα κατι τυποι με μουσι και τατου, που πηραν ενα ξεθεωμενο μεταχειρισμενο πικαπ (ή ακομα χειροτερα ενα απο αυτα τα κινεζικα πλαστικά με USB), χρυσοπληρωνουν το καινουριο βινυλιο των Arcade Fire και διατεινονται οτι ακουγεται καλυτερα απο το ψηφιακο, ειναι αξιοι των αυτιων τους και της μοιρας τους.

Προσωπικη αποψη: Για την δηθεν "επιστροφη" του βινυλιου ευθυνονται οι δευτεροι. Και οσο γρηγορα ενθουσιαστηκαν, τοσο γρηγορα θα χασουν το ενδιαφερον τους, οταν το βινυλιο παψει να κανει εντυπωση και να θεωρειται τρεντυ στις παρεες τους.

 

[naskar]

Καλημέρα σε όλους.
Θα ήθελα να εκφράσω τη γνώμη μου επι του θέματος,το οποίο κατά την άποψη μου καταντά γραφικό και ανούσιο για τους περισσότερους απο εμάς που είμαστε άνω των πενήντα.
Εχω στην κατοχή μου πάνω απο 600 βινύλια,πάνω από 100 κασέτες,πάνω απο 1200 cds,3TB αρχεία μουσικής υψηλής ανάλυσης και premium συνδρομή στο spotify.
Aνάλογα το κέφι μου ακούω μουσική απο όποιο μέσο θέλω.Πολλές φορές ακούγοντας απο κασέτες αξέχαστα αριστουργήματα ηχογραφημένα απο το ραδιόφωνο(πχ τις μουσικές επιλογές του Ζακ Μεναχέμ) μπορώ να πω ότι ευχαριστιέμαι περισσότερο.
Εν κατακλείδι ο καθένας μπορεί να ακούει μουσική με όποιο τρόπο και απο όποιο μέσο θέλει.
Στο προκείμενο όμως έχω να αγοράσω βινύλιο αρκετό καιρό αφενός λόγω κόστους αφετέρου λόγω ευκολίας χρήσης,χαμηλού κόστους και ποιότητος της νέας τεχνολογίας.
Δεν μπορώ όμως να πω τίποτα το μεμπτό ή να χαρακτηρίσω αυτούς που επιμένουν και έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράζουν καλά βινύλια και όχι τις φτηνές χρέπες που κυκλοφορούν .
Αφησα τελευταία την ποιότητα αναπαραγωγής γιατί θεωρώ οτι με ένα αξιοπρεπές και σωστά στημένο ηχοσύστημα,αναλογικό ή ψηφιακό,μπορείς να απολαύσεις εξίσου τη μουσική που αγαπάς.

 

[el_diablo]

Καλημερα. Για να σας δωσω ενα δειγμα της ευρυματικοτητας των εταιριων, σας βαζω αυτη τη φωτο. Η εταιρια ειναι η night of the living dead και ο δισκος ειναι μια επανεκδοση των skyclad. Το χρωμα του δισκου-και καλα- ειναι σαπιο μηλο αλλα βγηκε το σκουληκακι και το δαγκωσε. Απο την πλευρα της φωτο δεν υπαρχει χαραξη αλλα απο την απο κατω υπαρχει και αρχιζει μετα το σκουληκακι. Τα κομματια εξαντληθηκαν και σε λιγο καιρο οι γυπες που τα αγορασαν θα τα βαλουν ξανα σε τριπλασια τιμη γι αυτους που "δεν προλαβαν". View attachment 97729 View attachment 97729

Καλο αλλα λιγο.
Βαλε και λιγο μια εξτρα τζουρα τζογου για τον συλλεκτη
Μερικα , ελαχιστα , αντιτυπα θα επρεπε να εχουν (μη ορατη) ειδικη επιστρωση που να οξειδωνεται με την παροδο του χρονου και να προχωραει το σαπισμα
Συντηρητικα τα παιδια τα βρισκω , λες και εκαναν εκτυπωση σε μπλουζακι, δωστε λιγο volume

 

[costas EAR]

Καλημέρα σε όλους.
Θα ήθελα να εκφράσω τη γνώμη μου επι του θέματος,το οποίο κατά την άποψη μου καταντά γραφικό και ανούσιο για τους περισσότερους απο εμάς που είμαστε άνω των πενήντα.
Εχω στην κατοχή μου πάνω απο 600 βινύλια,πάνω από 100 κασέτες,πάνω απο 1200 cds,3TB αρχεία μουσικής υψηλής ανάλυσης και premium συνδρομή στο spotify.
Aνάλογα το κέφι μου ακούω μουσική απο όποιο μέσο θέλω.Πολλές φορές ακούγοντας απο κασέτες αξέχαστα αριστουργήματα ηχογραφημένα απο το ραδιόφωνο(πχ τις μουσικές επιλογές του Ζακ Μεναχέμ) μπορώ να πω ότι ευχαριστιέμαι περισσότερο.
Εν κατακλείδι ο καθένας μπορεί να ακούει μουσική με όποιο τρόπο και απο όποιο μέσο θέλει.
Στο προκείμενο όμως έχω να αγοράσω βινύλιο αρκετό καιρό αφενός λόγω κόστους αφετέρου λόγω ευκολίας χρήσης,χαμηλού κόστους και ποιότητος της νέας τεχνολογίας.
Δεν μπορώ όμως να πω τίποτα το μεμπτό ή να χαρακτηρίσω αυτούς που επιμένουν και έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράζουν καλά βινύλια και όχι τις φτηνές χρέπες που κυκλοφορούν .
Αφησα τελευταία την ποιότητα αναπαραγωγής γιατί θεωρώ οτι με ένα αξιοπρεπές και σωστά στημένο ηχοσύστημα,αναλογικό ή ψηφιακό,μπορείς να απολαύσεις εξίσου τη μουσική που αγαπάς.

Συμφωνώ σε όλα.
100%.

Όσο για τη μόδα που λέει ο Ακαρδος κι ο σουπακούπας, εγώ τουλάχιστον την καταλαβαίνω και ομολογώ ότι έχει μεγάλη δύναμη.
Τη μια μας κάνει να μας αρέσει ένα παντελόνι, και την επόμενη χρονιά να μη θέλουμε να το φορέσουμε!
Πως να γίνει, έτσι είναι.
Η μόδα, σε οποιοδήποτε αντικείμενο και με όποιον τρόπο κι αν καταφέρει να περάσει, έχει δύναμη. Στα χρώματα του σπιτιού, στα πλακάκια του μπάνιου, στην κουζίνα, στο αυτοκίνητο, στο ντύσιμο και στο μαλλί, παντού.
Οι άνθρωποι ακολουθούν τη μόδα για να έχουν την αποδοχή του συνόλου. Ειδάλλως, είναι τρόπον τινά "παρακμιακοί", έως παρακατιανοί, πέφτει το σεξ απήλ τους ρε παιδάκι μου!
Οπότε, αν είναι μόδα το πικαπ, πάρτε ένα στην παραλία, και με το τατουάζ στο χέρι βάλτε το βινύλιο να γυρίζει, για να ρίξετε καμια γκόμενα.
Έχετε πολλές πιθανότητες, κι ας είναι κινεζιά, χου κερς...

 

[wizzy]

Καλημερα. Για να σας δωσω ενα δειγμα της ευρυματικοτητας των εταιριων, σας βαζω αυτη τη φωτο. Η εταιρια ειναι η night of the living dead και ο δισκος ειναι μια επανεκδοση των skyclad. Το χρωμα του δισκου-και καλα- ειναι σαπιο μηλο αλλα βγηκε το σκουληκακι και το δαγκωσε. Απο την πλευρα της φωτο δεν υπαρχει χαραξη αλλα απο την απο κατω υπαρχει και αρχιζει μετα το σκουληκακι. Τα κομματια εξαντληθηκαν και σε λιγο καιρο οι γυπες που τα αγορασαν θα τα βαλουν ξανα σε τριπλασια τιμη γι αυτους που "δεν προλαβαν". View attachment 97729

Δύο πράγματα:
1) Η εταιρία (επαν)έκδοσης είναι η Night of the Vinyl Dead. Αυτό που έγραψες είναι η ταινία του 1968!

2) Στο Discogs σε Μ/Μ κατάσταση ξεκινάει από €40 + μεταφορικά. Προσωπικά, τη βρίσκω λογικότατη τιμή κι αν δεν είχα άλλες προτεραιότητες αγορών, θα το "τσίμπαγα" - έστω και για τη συλλογή. Κάποιος άλλος μπορεί να βρίσκει την τιμή εξωφρενική, δικαίωμά του.

 

[haris1308]

Βινύλιο σημαίνει για μένα πλέον ,να έχω το πικαπάκι μου ,να το συντηρώ με όσο το δυνατόν χαμηλότερο κόστος και όταν μου έρχεται η διάθεση για αυτό ,να ικανοποιώ της ψυχής μου (ή της ψ@λής μου κατά ear) τον χαβά.
Σημαίνει να έρχεται μια στις τόσες κανένα φιλαράκι μου και να τσακίζουμε ένα μπουκάλι μεταξά ,ακούγοντας το On the road again , το Volunteers ή το Hideaway .
Σημαίνει να αράζω μόνος μου και να ακούω το Wicked Messenger ,αδιαφορώντας που σε κάποια σημεία τα χρατς χρουτς της κόπιας μου ακούγονται πιο δυνατά και από τη φυσαρμόνικα του Dylan.
Σημαίνει επίσης να χαζεύω τους παλιούς μου δίσκους παίζοντας "mind games" ,όπως το να προσπαθώ να θυμηθώ σε ποιο δισκάδικο τον είχα αγοράσει ,σε ποιο δρόμο του κέντρου βρισκόταν αυτό ή ποιος φίλος μου τον είχε προτείνει.
Βινύλιο σημαίνει τέλος για μένα ,να κατεβαίνω με τη δικιά μου για τσάρκα στο Μοναστηράκι ,να την αφήνω να χαζεύει για καμιά ώρα στα παλαιοπωλεία ή στα χαντράδικα όπου αγοράζει υλικά για διάφορες χειροποίητες κατασκευές που κάνει ,και την ίδια ώρα εγώ να ψάχνω στον Ζαχαρία ,στον Mr Βινύλιο και αλλού μπας και βρώ κανένα φτηνό μεταχειρισμένο της προκοπής. Και μετά ,έχοντας ψωνίσει και οι δυο το κατιτίς μας ,να πίνουμε ένα ουζάκι στου Διόσκουρους χαζεύοντας τις γραμμές του τραίνου.

Μέχρι εκεί όμως..μην τρελαθούμε τώρα με επιστροφές , αναβιώσεις και μόδες!
Βέβαια ο καθείς πορεύεται όπως κρίνει και προφανώς το θέμα της ενασχόλησης ή όχι με το βινύλιο και σε ποιο βαθμό ,είναι καθαρά υποκειμενικό.
Παρεμπιπτόντως ,είμαι 45 και την τελευταία φορά που αγόρασα καινούριο ,σφραγισμένο δίσκο πρέπει να ήμουν 30...

 

[Νίκος Τεγόπουλος]

Αναφέρεσαι σε συναισθήματα και γούστα, ψάχνοντας την αντικειμενικότητα!
Λάθος βέβαια..

Αυθαίρετο συμπέρασμα, λάθος. Αναφέρομαι σ' αυτό που ακούμε όλοι μας, και εσύ. Αυτό είναι τελικά που κρίνουμε.

Και σου απαντώ:
Ούτε αυτός που αποστρέφεται το μέσο, ούτε αυτός που το υποστηρίζει, κατέχουν την αντικειμενικότητα.

Σωστά μέχρι εδώ. Θα προσέθετα, ίσως λίγο περισσότερο αυτός που το αποστρέφεται δεν την κατέχει, και αυτό διότι, ακριβώς αυτή η αντιπάθεια είναι που τον κάνει να μη μπορεί να κρίνει καθαρά. Άσε στην άκρη την αριθμολαγνεία, μην τη θεοποιείς, σε οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα. Δε λέω να την αγνοήσει κανείς, παίζει το ρόλο της, σαφώς, δεν αποδεικνύει όμως το πόσο ποιοτικά μπορεί να αποδώσει ένα μέσο αποθήκευσης μουσικής, ή ένα σύστημα. Γιατί δεν το αποδέχεσαι αυτό; Η άποψη: "πές τα pdf να σου πω πως παίζει", νομίζω συμφωνείς, είναι φαιδρή, και δεν αντέχει σε κριτική.

Την κατέχει αυτός που βλέπει ψυχρά τα αντικειμενικά νούμερα που χαρακτηρίζουν το κάθε μέσο, παραμένοντας μακριά από υποκειμενισμούς και αβάσιμες απόψεις αισθήσεων (αφτιών), και βγάζει αντικειμενικό συμπέρασμα βασισμένο στους γ@μημένους τους αντικειμενικούς αριθμούς.

Αυτό γενικά ισχύει, δεν το αμφισβητώ, κάτσε και σκέψου όμως σε πόσες περιπτώσεις δεν ίσχυσε η θεωρία, όταν αυτή κλήθηκε να εφαρμοστεί στην πράξη, υπάρχουν παραδείγματα, (αεροναυπηγική, αεροδιαστημική, Στρατηγική, κ.α.). Θέλω να πω ότι, πρέπει επιτέλους να καταλάβεις, ότι δεν είναι μόνο οι αριθμοί που καθορίζουν ένα άκουσμα, υπάρχουν πολλές άλλες παράμετροι που το διαμορφώνουν.

Αν μου λες τώρα ότι η γνώμη σου είναι ότι με 1000 βατ θα βγούνε πάνω από 120 ντεσιμπέλ, γιατί δε μπορεί να βγάζει 100 ντεσιμπέλ με τα 100 βατ και με ολόκληρα 200 βατ να ανεβαίνει μόνο 3 ντεσιμπέλ, αφού το ακούς πόση φασαρία κάνει, καταλαβαίνεις τις στάθμες, τα μόνο 3 ντεσιμπέλ δεν είναι σχεδόν τίποτα, άρα με το κιλοβάτ θα βγάλεις και τη μπότα τέλεια με 135 ντεσιμπέλ άνετα, κι αυτή είναι η υποκειμενική γνώμη σου, αυτό πιστεύεις και θα το σώσεις με τα καλώδια, φίλε λες μπούρδες.

Δεν είπα, ούτε ισχυρίζομαι κάτι τέτοιο, απορώ γιατί το αναφέρεις. Το θέμα μας εδώ είναι το βινύλιο, και μόνο. Αλλά για σου απαντήσω και σ' αυτό, είναι πιθανότατα σωστά τα τεχνικά χαρ/κά που αναφέρεις, δεν παύει όμως αυτό να είναι ένα κομμάτι της κατασκευής ενός μηχανήματος, δεν καθορίζει από μόνο του ένα ολοκληρωμένο, σωστό άκουσμα. Πρόσεξε, νομίζω δεν τίθεται αντικειμενικότητας στον ήχο, και αυτό διότι εάν βάλεις δύο διαφορετικά setup καλής ποιότητας στον ίδιο ακριβώς φροντισμένο χώρο, εγώ τουλάχιστον πιστεύω ότι δε θα ακουστούν ακριβώς το ίδιο. Επομένως για ποια αντικειμενικότητα μπορούμε να μιλάμε; Εσύ τι πιστεύεις;

Δυστυχώς, στα τεχνικά θέματα και εν γένει στις αρχές της φυσικής, δεν υπάρχει ιδιαίτερος χώρος για δημοκρατία..

Ναι, οι αρχές της φυσικής και μαθημ/κών είναι αμείλικτες, και δεν υπόκεινται σε καμία παρερμηνεία, στον ήχο όμως ίσως δεν βρίσκουν την απόλυτη εφαρμογή. Εάν το κατανοήσεις αυτό Κώστα, είμαι απολύτως βέβαιος ότι θα αλλάξεις απόψεις, και, σίγουρα, τον τρόπο και το ύφος της γραφής σου.


Τέλος, θεμελιώδες ερώτημα, και παρακαλώ να λάβω την απόλυτη και ξεκάθαρη απάντησή σου: Εάν με ένα μαγικό τρόπο, επανέκαμπτε το βινύλιο στα επίπεδα που ήταν στη 10ετία το '80, θα σ' έκανε ένα δυστυχισμένο άνθρωπο;
Παρακαλώ την απάντησή σου επ' αυτού.....

 

[costas EAR]

Η άποψη: "πές τα pdf να σου πω πως παίζει", νομίζω συμφωνείς, είναι φαιδρή, και δεν αντέχει σε κριτική.

Φυσικά διαφωνώ.
Είναι σωστή και αντέχει σε κριτική.
Φαιδρή και χωρίς αντοχή σε κριτική είναι η ψ@λή του καθενός, και δη ο χαβάς αυτής!

δεν είναι μόνο οι αριθμοί που καθορίζουν ένα άκουσμα

Κι όμως, είναι.

είναι πιθανότατα σωστά τα τεχνικά χαρ/κά που αναφέρεις

Δεν είναι θέμα πιθανοτήτων.

νομίζω δεν τίθεται αντικειμενικότητας στον ήχο

Τίθεται.

Ναι, οι αρχές της φυσικής και μαθημ/κών είναι αμείλικτες, και δεν υπόκεινται σε καμία παρερμηνεία, στον ήχο όμως ίσως δεν βρίσκουν την απόλυτη εφαρμογή

Μια χαρά βρίσκουν απόλυτη εφαρμογή.

Τέλος, θεμελιώδες ερώτημα, και παρακαλώ να λάβω την απόλυτη και ξεκάθαρη απάντησή σου: Εάν με ένα μαγικό τρόπο, επανέκαμπτε το βινύλιο στα επίπεδα που ήταν στη 10ετία το '80, θα σ' έκανε ένα δυστυχισμένο άνθρωπο;

Κάθε άλλο, θα έλιωνα στο γέλιο!

Ομοίως αν επανακυκλοφορήσουν οι τηλεοράσεις καθοδικού σωλήνα!

Α, κι οι βιντεοκασέτες!

 

[Νίκος Τεγόπουλος]

Κάθε άλλο, θα έλιωνα στο γέλιο!

Ομοίως αν επανακυκλοφορήσουν οι τηλεοράσεις καθοδικού σωλήνα!

Σεβαστή η γνώμη σου, εδώ δε θα διαφωνήσεις τώρα, προσωπική σου άποψη είναι αυτή, άρα καραυποκειμενική..ε;

 

[AKARL]

 

[haris1308]

Ναι, οι αρχές της φυσικής και μαθημ/κών είναι αμείλικτες, και δεν υπόκεινται σε καμία παρερμηνεία, στον ήχο όμως ίσως δεν βρίσκουν την απόλυτη εφαρμογή.

Παρακαλώ οι αρμόδιοι να μεταφέρουν όλα τα του αναλογικού ήχου θέματα ,στο κατάλληλο thread!

 

[CHRIS53]

Την εποχή πριν απο την έλευση του CD ακούγαμε μουσική απο βινύλιο. Οι δίσκοι δεν ήταν φτηνοί ούτε τότε. Τους αγοράζαμε όμως γιατί ήταν ο μόνος τρόπος για να ακούμε μουσική όσο γινόταν πιο ποιοτικά. Η όλη διαδικασία, απο την αγορά του δίσκου μέχρι την τελική ακρόαση, μας φαινόταν εντελώς φυσιολογική και ούτε μας περνούσε απο το μυαλό πόσο χρονοβόρο και κοστοβόρο ήταν όλο αυτό. Ο λόγος; Μα επειδή πραγματικά το απολαμβάναμε. Ηταν ένας τρόπος ευχάριστης ενασχόλησης και απόδρασης απο τα τετριμμένα της καθημερινότητάς μας και που σιγά σιγά εξελίχθηκε σε χόμπι. Προσωπικά τώρα, όταν βγήκε το CD το λάτρεψα. Για τις ευκολίες του, την ανθεκτικότητά του, το μικρό του μέγεθος, τα δυναμικά του, που σε συνδυασμό με το τηλεχειριζόμενο player που έκανε παπάδες, με έκαναν να μην το σκεφτώ καθόλου. Μάζεψα τους δίσκους σε κούτες και μαζί με το πικάπ, λίγο αργότερα τα...πούλησα ευχαρίστως! 'Ομως κράτησα μερικούς δίσκους που είχαν μια κάποια συναισθηματική αξία. Ο φιλόμουσος κύριος που τους πήρε μου λέει :"Πώς το κάνεις αυτό και τους δίνεις;". Του απαντώ: "Μα το CD έχει τόσα πλεονεκτήματα που είναι περιττό πλέον να ασχολούμαι με την φασαρία του βινυλίου". Κούνησε αρνητικά το κεφάλι λέγοντας:" 'Εχω πολλά cd στο σπίτι μου και τα ακούω συχνά. 'Οταν όμως θέλω να νιώσω ανθρώπινα, να αισθάνομαι δηλαδή οτι συμμετέχω κι εγώ στην μουσική διαδικασία, τότε δεν μπορώ παρα να στρέφομαι στο βινύλιο". Δεν έδωσα βάση. Σκέφτηκα μάλιστα πως αυτό είναι αναχρονισμός. Πέρασαν αρκετά χρόνια απο τότε και η μουσική ακρόαση γινόταν απο το κύριο σύστημά μου μέσω της σχετικά μεγάλης δισκοθήκης μου των CD. Μια μέρα, εντελώς τυχαία, ανοίγω το κιβώτιο που περιείχε τα βινύλια τα οποία είχα κρατήσει. Τα περιεργάστηκα ένα προς ένα και αμέσως μου δημιουργήθηκε μια έντονη επιθυμία να τους ακούσω. Λίγες βδομάδες αργότερα είχα μπροστά μου ένα μεταχειρισμένο πικάπ άριστα συντηρημένο και ρυθμισμένο, της δεκαετίας του '70, απο κείνα με ιμάντα, με βραχίονα τύπου S, χοντρό μεταλλικό σασί και ξύλινο πλατύ πλίνθο, που ζυγίζουν περι τα 10 κιλά. Και τότε μια ολόκληρη εποχή ζωντάνεψε. 'Εβγαλα απο τον φάκελλο έναν δίσκο των DOORS, τον τοποθέτησα με προσοχή στο πλατό, σκούπισα τα ψήγματα σκόνης, άφησα τον βραχίονα να πέσει απαλά στο πρώτο αυλάκι ακολουθώντας την αθόρυβη περιστροφή, κάθισα στην πολυθρόνα και θυμήθηκα τα λόγια "...'Οταν όμως θέλω να νιώσω ανθρώπινα, να αισθάνομαι δηλαδή οτι συμμετέχω κι εγώ στην μουσική διαδικασία, τότε δεν μπορώ παρα να στρέφομαι στο βινύλιο".

 

[costas EAR]

Υπάρχει και το χόρτο.
Μεγάλη απόλαυση!

Τες πα, εγώ όταν θέλω να αισθάνομαι περισσότερο οτι συμμετέχω κι εγώ στα μουσικά δρώμενα, ανοίγω τον προβολέα για να μπει κάνα μουσικό μπλουρέι. Όπως τη βρίσκει ο καθένας ρε παιδιά...

Α, συχνά αφήνω το δίσκο να γυρίζει στο πλατό, το βρίσκω ελκυστικό σα θέαμα, ακόμα κι όταν ακούω Spotify.

 

[argi]

Εχω μια λαχταρα για νεσκουικ.....και
κασετες 90ρες 120ρες...χρωμιου μεταλλου ........κασετες
απομαγνητισμου κεφαλης...πινελακια υγρακια για καθαρισμο κεφαλιης - καπσταντ......
Σε λεω για να ακουσω απο το πρωτο το δεκατο τραγουδι ρουφαω 2 χερμαν ουπμαν.....και ενα σφηνακι ματουσαλεμ........
και μετα ξεκινανε οι μπαραμπας με ον δε ν ροουντ εγκεν......
Μην σου τυχει να μαζεψει στραβα την ταινια .....
ή μην κλωτσησεις κανα βραχιωνα την ωρα που θα παιζει μπιγκ ιν τζαπαν.............
εποχες που δεν θα ξαναρθουν...οσο και αν θελουν καποιοι ανωμαλιωλαγνοι.....ή κατι τετοιο......

 

[Rosinante]

Δύο πράγματα:
1) Η εταιρία (επαν)έκδοσης είναι η Night of the Vinyl Dead. Αυτό που έγραψες είναι η ταινία του 1968!

2) Στο Discogs σε Μ/Μ κατάσταση ξεκινάει από €40 + μεταφορικά. Προσωπικά, τη βρίσκω λογικότατη τιμή κι αν δεν είχα άλλες προτεραιότητες αγορών, θα το "τσίμπαγα" - έστω και για τη συλλογή. Κάποιος άλλος μπορεί να βρίσκει την τιμή εξωφρενική, δικαίωμά του.

1.Ευτυχως που το διορθωσες για να το βρισκουν και οι αμοιροι οι συλλεκτες ευκολα και να μην πανικοβληθουν

2.Θελεις εσυ τιποτα να σου βρω φθηνοτερα πριν εξαφανιστει και επιστρεψει 3 φορες πανω;

 

[Νίκος Τεγόπουλος]

Την εποχή πριν απο την έλευση του CD ακούγαμε μουσική απο βινύλιο. Οι δίσκοι δεν ήταν φτηνοί ούτε τότε. Τους αγοράζαμε όμως γιατί ήταν ο μόνος τρόπος για να ακούμε μουσική όσο γινόταν πιο ποιοτικά. Η όλη διαδικασία, απο την αγορά του δίσκου μέχρι την τελική ακρόαση, μας φαινόταν εντελώς φυσιολογική και ούτε μας περνούσε απο το μυαλό πόσο χρονοβόρο και κοστοβόρο ήταν όλο αυτό. Ο λόγος; Μα επειδή πραγματικά το απολαμβάναμε. Ηταν ένας τρόπος ευχάριστης ενασχόλησης και απόδρασης απο τα τετριμμένα της καθημερινότητάς μας και που σιγά σιγά εξελίχθηκε σε χόμπι. Προσωπικά τώρα, όταν βγήκε το CD το λάτρεψα. Για τις ευκολίες του, την ανθεκτικότητά του, το μικρό του μέγεθος, τα δυναμικά του, που σε συνδυασμό με το τηλεχειριζόμενο player που έκανε παπάδες, με έκαναν να μην το σκεφτώ καθόλου. Μάζεψα τους δίσκους σε κούτες και μαζί με το πικάπ, λίγο αργότερα τα...πούλησα ευχαρίστως! 'Ομως κράτησα μερικούς δίσκους που είχαν μια κάποια συναισθηματική αξία. Ο φιλόμουσος κύριος που τους πήρε μου λέει :"Πώς το κάνεις αυτό και τους δίνεις;". Του απαντώ: "Μα το CD έχει τόσα πλεονεκτήματα που είναι περιττό πλέον να ασχολούμαι με την φασαρία του βινυλίου". Κούνησε αρνητικά το κεφάλι λέγοντας:" 'Εχω πολλά cd στο σπίτι μου και τα ακούω συχνά. 'Οταν όμως θέλω να νιώσω ανθρώπινα, να αισθάνομαι δηλαδή οτι συμμετέχω κι εγώ στην μουσική διαδικασία, τότε δεν μπορώ παρα να στρέφομαι στο βινύλιο". Δεν έδωσα βάση. Σκέφτηκα μάλιστα πως αυτό είναι αναχρονισμός. Πέρασαν αρκετά χρόνια απο τότε και η μουσική ακρόαση γινόταν απο το κύριο σύστημά μου μέσω της σχετικά μεγάλης δισκοθήκης μου των CD. Μια μέρα, εντελώς τυχαία, ανοίγω το κιβώτιο που περιείχε τα βινύλια τα οποία είχα κρατήσει. Τα περιεργάστηκα ένα προς ένα και αμέσως μου δημιουργήθηκε μια έντονη επιθυμία να τους ακούσω. Λίγες βδομάδες αργότερα είχα μπροστά μου ένα μεταχειρισμένο πικάπ άριστα συντηρημένο και ρυθμισμένο, της δεκαετίας του '70, απο κείνα με ιμάντα, με βραχίονα τύπου S, χοντρό μεταλλικό σασί και ξύλινο πλατύ πλίνθο, που ζυγίζουν περι τα 10 κιλά. Και τότε μια ολόκληρη εποχή ζωντάνεψε. 'Εβγαλα απο τον φάκελλο έναν δίσκο των DOORS, τον τοποθέτησα με προσοχή στο πλατό, σκούπισα τα ψήγματα σκόνης, άφησα τον βραχίονα να πέσει απαλά στο πρώτο αυλάκι ακολουθώντας την αθόρυβη περιστροφή, κάθισα στην πολυθρόνα και θυμήθηκα τα λόγια "...'Οταν όμως θέλω να νιώσω ανθρώπινα, να αισθάνομαι δηλαδή οτι συμμετέχω κι εγώ στην μουσική διαδικασία, τότε δεν μπορώ παρα να στρέφομαι στο βινύλιο".

Ωραία παρουσίαση, μου άρεσε! Άκου βινύλια και άσε το...χόρτο...