- Μηνύματα
- 71
- Reaction score
- 299
Το ύφος του κειμένου του αλλού παραπέμπει, στο να προσδώσει μια παραστατικότητα, και όχι στο τρολάρισμα, αλλά ΟΚ. Αν πάντως με το "να εκφράζεται κανείς περιεκτικά", εννοείς το δικό σου τηλεγραφικό στυλ που βλέπω εδώ, χωρίς ροή λόγου, ξερό, ρομποτικό, ούτε εγώ θα πάρω, ευχαριστώ.Είναι εμφανές ότι ο κογιας σε τρολαρει με το μακροσκελές του κείμενο.
Οτιδήποτε έχεις αναφέρει θα είχε την ίδια αξία με κλάσμα των λέξεων που χρησιμοποίησες.
Η αναφορά στον όγκο της βιβλιογραφίας δεν προσδίδει κάποια μεγαλύτερη αξία όταν η άποψη δεν μπορεί να εκφραστεί περιεκτικά.
Η οθόνη μου δεν είναι 4κ
Η αναφορά στην βιβλιογραφία (πάνω από 2-3 παραγράφους εγώ δεν γράφω πάντως· αν φτάσαμε στο σημείο να έχουμε τόσο χαμηλό attention span, τι να πω, αυτά έχουν τα κομπιούτερς και η ψηφιακή διαμεσολάβηση) αποσκοπεί μόνο στην κατάδειξη ότι πρόκειται για ένα legitimate field of study, και ότι οι ενστάσεις Κόγια και σία είναι ανεπαρκείς, διότι είναι γενικές, αφηρημένες και, ως εκ τούτου, αποτελούν υπεκφυγές από το επίδικο. Είναι σαν να μου λες (και συγνώμη εδώ για την μπακάλικη παρομοίωση) ότι το τάδε ηχείο έχει αυτά και αυτά τα κατασκευαστικά ελλατώματα και περιορισμούς (όλα έχουν, σύμφωνοι) και ότι φτάνει μέχρι εκεί, παραπέρα δεν έχει να δώσει, και εγώ να σου λέω, ναι αλλά μελλοντικές βελτιώσεις στην τεχνολογία κατασκευής καμπίνας και στο κύκλωμα του κροσόβερ μπλα μπλα, θα τα επιλύσουν όλα. Απαντάει πουθενά αυτό; Ή ακυρώνει την ετυμηγορία περί του ηχείου με τα τωρινά δεδομένα;
Υπάρχουν συγκεκριμένες ενστάσεις απέναντι στα όσα λέω, αλλά τι περιμένει κανείς. Π.χ. το να θεωρούμε τα νοητικά φαινόμενα ως εγγενείς ιδιότητες μη δυνάμενες να αναχθούν στο βιολογικό υπόστρωμα του εγκεφάλου συνεπάγεται έναν ουσιοκρατικό δυισμό (επιστροφή στον Ντεκάρτ δηλαδή) ο οποίος καταστρατηγεί την αιτιακή κλειστότητα του σύμπαντος, αφού υποθέτει την ύπαρξη αιτιακών δυνάμεων που είναι μη φυσικές, και θα πρέπει ύστερα να εξηγήσει κανείς πώς έχουμε αιτιώδη αλληλεπίδραση ανάμεσα σε φυσικούς και μη φυσικούς δρώντες. Ο άλλος προβληματισμός, για την σταγόνα στον απύθμενο ωκεανό του μέλλοντος που είναι τα 400 ή 2000 χρόνια επιστήμης, και που να φανταστούν το 1800 με τα άλογα τα σύγχρονα μηχανήματα αυτοκίνησης, και υπό το πρίσμα μίας γεωλογικής μακροκλίμακας τι απειροελάχιστο κλάσμα είναι η ζωή ενός ανθρώπου και οι 3-4 αιώνες επιστημονικής ανάπτυξης, σωστός είναι μεν, εντελώς τετριμμένος δε ως διαπίστωση και χωρίς καμία ειδική εφαρμογή.