Η σημασία της Κλασικής Μουσικής στην εποχή μας.

[melina]

 

[Prince]

Δεν συμβαίνει με τα πάντα αυτό;
Κατά τα άλλα ..."δώσε πόνο..."

Πρώτον, δεν μιλάει εδώ για "τα πάντα". Πρόκειται για τη Μουσική και την Τέχνη γενικότερα. Ένα τραγούδ(ακ)ι της ποπ, λόγου χάριν, δεν απαιτεί κάποια ιδιαίτερη επένδυση. Το ακούς απλά και φτάνει. Μετά έρχεται κάποιος άλλος ερμηνευτής και το λέει διαφορετικά (άλλη τονικότητα, άλλο ρυθμό, στυλ κλπ) και πάλι το ακούς και, μετά από λίγα χρόνια αν ξεχαστεί (το εφήμερον), δεν έχασες και τίποτα..

 

[Prince]

Γιατί;

Αυτό που προσπαθεί να πει ο ποιητής εστιάζεται στο ότι σε άλλες μορφές μουσικής, όπου, ελλείψει ακριβούς παρτιτούρας και έχοντας συνήθως στίχους που στέλνουν ένα σάφες μήνυμα με μιά απλή ή τουλάχιστον σαφή μουσική υποστήριξη, η "απλή πρόσληψη" μας αρκεί και μας ικανοποιεί.
Η Κλασική, όπως λέει και συνομιλητής μου, με την έλλειψη οιουδήποτε συγκεκριμένου μηνύματος (όταν δεν υπάρχει κάποιο κείμενο) ή με τον πολυσχιδη τρόπο που αναπαράγεται ένα συγκεκριμένο μήνυμα (π.χ. υπάρχουν χιλιάδες Requiem από εκατοντάδες συνθέτες πάνω στο ίδιο κείμενο, όπως επίσης γνωστά ποιήματα μεγάλων ποιητών της εποχής πάνω σε μουσική διαφόρων συνθετών) σε "προσκαλεί" να κάνεις κάθε φορά μία νέα ανάγνωση, μία μεγαλύτερη εμβάθυνση, μία νέα αποκάλυψη, πράγματα που είναι άκρως ανταποδοτικά τόσο στην καθαρή απόλαυση όσο και στην πενυματική/ψυχική ικανοποίηση για τον...επενδυτή.

αν όλα αυτά τα κάνει η κλασική...... η βυζαντινή μουσική δηλαδή τι κάνει?

Η βυζαντινή μουσική είναι από τους πολύ πρώτους προδρόμους αυτού που αποκαλούμε συμβατικά Κλασική.
Παρά τις όποιες αρετές της, η βυζαντινή μουσική υπηρετεί, ακόμα και εξ ορισμού, συγκεκριμένο(α) μήνυμα(τα), έχει μια πρωτόλεια (σε σχέση με το τι ακολούθησε και πως τελειοποιήθηκε στην Κλασική περίοδο) μουσική γραφή και το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η μυσταγωγία. Όχι τόσα πολλά για να ελκύσουν κάποιον δυνητικό επενδυτή.

 

[Prince]

Φαίνεται ότι ολα τα σημαντικά ερωτήματα είναι διαχρονικά...

"Αντιπαθουσα την τζαζ αλλά την προτιμούσα δέκα φορές περισσότερο απ'ολες αυτές τις σύγχρονες ακαδημαικες μουσικές, γιατί άγγιζε με τη χαρουμενη και ωμη αγριοτητα της ακόμα και τον δικό μου κόσμο των ενστίκτων και αναδινε έναν πρωτόγονο και ειλικρινή αισθησιασμό....

...Εμείς οι παλιοί γνωστες και θαυμαστές της παλιότερης Ευρώπης της παλιότερης αυθεντικής μουσικης, της γνήσιας αλλοτινής ποίησης είμαστε απλώς μια μικρή ηλίθια μειοψηφία από κομπλεξικους που αυριο θα ξεχαστούν και θα χλευαστουν;
Άραγε αυτό που ονομάζουμε πολιτισμο αυτό που ονομάζουμε πνεύμα αυτό που ονομάζουμε ψυχή αυτό που ονομάζουμε ιερό και ωραίο είναι απλώς ένα φάντασμα κάτι νεκρό εδώ και καιρό που μόνο μερικοί τρελλοί από εμάς το θεωρούν ακόμα γνήσιο και ζωντανό;"
Έρμαν Έσσε
Ο Λύκος της Στέπας (1927).
Μετάφραση Νίκου Μαστορακη.
Εκδόσεις Κακτος.

Ως φαίνεται ο Hermann δεν άντεξε στην..."επένδυση" και χάθηκε στη...Στέπα της αμφισβήτησης.
Σίγουρα, ακόμη και για "ανθρώπους του πνεύματος" δεν είναι εύκολο να νιώθουν, σταθερά και με συνέπεια, τη ζωντάνια ενός καθαρού ενθουσιασμού και μιας καταιγιστικής ευφορίας από την εμμονή στην αισθητική αναζήτηση, σε καιρούς χαλεπούς και άχαρους.

 

[christos77]

Φαίνεται ότι ολα τα σημαντικά ερωτήματα είναι διαχρονικά...

"Αντιπαθουσα την τζαζ αλλά την προτιμούσα δέκα φορές περισσότερο απ'ολες αυτές τις σύγχρονες ακαδημαικες μουσικές, γιατί άγγιζε με τη χαρουμενη και ωμη αγριοτητα της ακόμα και τον δικό μου κόσμο των ενστίκτων και αναδινε έναν πρωτόγονο και ειλικρινή αισθησιασμό....

...Εμείς οι παλιοί γνωστες και θαυμαστές της παλιότερης Ευρώπης της παλιότερης αυθεντικής μουσικης, της γνήσιας αλλοτινής ποίησης είμαστε απλώς μια μικρή ηλίθια μειοψηφία από κομπλεξικους που αυριο θα ξεχαστούν και θα χλευαστουν;
Άραγε αυτό που ονομάζουμε πολιτισμο αυτό που ονομάζουμε πνεύμα αυτό που ονομάζουμε ψυχή αυτό που ονομάζουμε ιερό και ωραίο είναι απλώς ένα φάντασμα κάτι νεκρό εδώ και καιρό που μόνο μερικοί τρελλοί από εμάς το θεωρούν ακόμα γνήσιο και ζωντανό;"
Έρμαν Έσσε
Ο Λύκος της Στέπας (1927).

Edidor. αυτα τα λεει ο χερμαν το 1927 σκεφτειτε τη γινεται στο σωτηριο 2020
οπου το γιαλυ διαμορφωνει την αισθητικη των ανθρωπων με οτι αυτο συνεπαγεται

 

[Decembered]

...κατα καποιο τροπο εχετε ολοι καπου δικιο, αυτο υποδηλωνει οτι τελικα η μουσικη υπαρχει σαν μια ενιαια οντοτητα.
Αλλα νταξ εγω ακουω πανκ, οσο και κλασσικη να ακουσω ... δεν γινεται να εξευγενιστω .. παντα μαιμου θα μαι

 

[christos77]

Εσυ μαιμου μου εισαι ανοιχτος ανθρωπος .
Εαν ο κωστας ΕΑΡ δεν ηταν γιατρος και ηταν συνθετης τι μουσικη θα εγραφε;
για να αγριεψη λιγο πρωι πρωι η κατασταση αναφερω τον κωστα γιατι εχει αισθηση του χιουμορ και οχι αλλον που θα μπορουσα

 

[editor]

Editor. αυτα τα λεει ο χερμαν το 1927 σκεφτειτε τη γινεται στο σωτηριο 2020
οπου το γυαλι διαμορφωνει την αισθητικη των ανθρωπων με οτι αυτο συνεπαγεται

Και όχι μόνο το γυαλι.
Τα πάντα διαμορφώνουν αισθητική.
Αφρός η σκουπίδια όλα είναι δημοκρατικά εξισωμενα,
μεγιστοποιημενα και
ταχυτατα εναλλασσόμενα.
Υπαρχουν ομως άπειρες επιλογές που στις αρχές του προηγούμενου αιώνα που γράφτηκε το κείμενο ήταν ανύπαρκτες.

 

[christos77]

Εσυ ερχεσαι απο τα αρχεγονα βαθη του παρελθοντος μας
δεν εχεις θεμα μπορεις να ακους και κλασικη και πανκ και οτι ηθελε προκυψει

 

[Decembered]

ο κωστας ΕΑΡ

αλτερ ιγκο του Bryan Eno :

αρχεγονα βαθη του παρελθοντος μας

μην ειμαι απο τα αρχεγονο και απιθμενο βαθος του μελλοντoς -μηνυμα απο τη φυση - ...

 

[costas EAR]

Μουσική για 3 ψάλτες.

Το Στάθη Ψάλτη, το Γουίζι και τη μαϊμού.

 

[n_olympios]

Εαν ο κωστας ΕΑΡ δεν ηταν γιατρος και ηταν συνθετης τι μουσικη θα εγραφε;

Κάτι που να μετρά τέλεια, υποθέτω.

 

[costas EAR]

Κάτι που να μετρά τέλεια, υποθέτω.

Αυτό το κάνει ο Ξενάκης, ο Στιβ Ράιχ κι ο Φίλιπ Γκλας. Πιθανώς κι ο Μότσαρτ, αλλά δεν είμαι τόσο μαθηματικός για να ξέρω.

Ζήτω η βυζαντινή μουσική.

 

[Decembered]

... τωρα με εβρισε !?

 

[n_olympios]

Αυτό το κάνει ο Ξενάκης, ο Στιβ Ράιχ κι ο Φίλιπ Γκλας. Πιθανώς κι ο Μότσαρτ, αλλά δεν είμαι τόσο μαθηματικός για να ξέρω.

Ζήτω η βυζαντινή μουσική.

Πετάω τον Ξενάκη γιατί μπλιαχ, πετάω και τον Ράιχ γιατί κακώς έκανε καριέρα με τέτοιο επίθετο. Κρατώ Glass και Mozart (αν και όντως δεν είναι ξεκάθαρο για τον δεύτερο αλλά who cares, μιλάμε για ιδιοφυΐα), και εννοείται ζήτω η βυζαντινή μουσική.

 

[Decembered]

..απο Βυζαντινη... μονο SPK ξερω... ζητω οι Κοινωνικοπαθοντες !

 

[costas EAR]

Gavin. Ακούστε τον είναι πολύ δυνατός.

 

[ZaBBalos]

Η μαϊμού θα ήταν μέλος ή έστω φανατικός οπαδός των μίλι βανίλι, κι αυτοί "μαϊμούδες" ήταν.

 

[costas EAR]

Πετάω τον Ξενάκη γιατί μπλιαχ

Δικαιολογημένος.

Παρόλα αυτά, βρίσκω διάθεση να τον ακούσω, αυτός ο δίσκος με κρουστά μάλιστα, έχει και νότες από Γκλας..

Ο Gavin Bryars είναι μάλλον μεταμινιμαλιστής, με επεκτάσεις έως και σε jazz, είναι πολύ κοντά στον Γκλας.

 

[wizzy]

Μουσική για 3 ψάλτες.

Το Στάθη Ψάλτη, το Γουίζι και τη μαϊμού.

Τα πιάσαμε τα λεφτά μας...