9 είναι οι περισσότεροι. Οι δωδεκαρηδες είναι για τους χαϊεντάδες!Α, γεια σου. 12 καλά θυμόμουν. Αλλά ίντσες.
Most visitors online was 2872 , on 2 Jun 2025
9 είναι οι περισσότεροι. Οι δωδεκαρηδες είναι για τους χαϊεντάδες!Α, γεια σου. 12 καλά θυμόμουν. Αλλά ίντσες.
Δεν απαγορεύεται και τα δύο ταυτόχρονα.Παίζουμε βινύλιο για να μη παίζουμε κάτι άλλο
Είναι για όσους θα επιδίωκαν μικρότερο βαθμό απόκλισης στη γωνία ιχνηλάτησης...Υφίσταται γεωμετρική αξία...9 είναι οι περισσότεροι. Οι δωδεκαρηδες είναι για τους χαϊεντάδες!
Και να μη σταξει τίποτα στα αυλάκια..Δεν απαγορεύεται και τα δύο ταυτόχρονα.
Χαρτομάντιλα να υπάρχουν.
Να πάρουν παράλληλης μετατόπισης..Είναι για όσους θα επιδίωκαν μικρότερο βαθμό απόκλισης στη γωνία ιχνηλάτησης...
Ναι, παράλληλης μετατόπισης και 10 σκλάβους για να γυρνάνε χειροκίνητα το platter με ακρίβεια 33,33333333333rpm, ώστε να εξασφαλιστεί παντελής (όχι ο Βούλγαρης) απουσία μηχανικών θορύβων.Στο hyper HiEnd έχουν μόνο παράλληλης μετατόπισης δηλαδή;
Αν καταλαβαίνω καλά, εννοείς ότι, επειδή μια ασυμπίεστη (τρόπος του λέγειν,αυτά τα ξέρει μόνο ο μηχανικός εγγραφής και παραγωγής και η ψυχή του) εγγραφή ακούγεται αναγκαστικά σε χαμηλότερη μέση στάθμη από ό,τι η συμπιεσμένη έκδοσή της (για να αποφευχθούν δυσάρεστα φαινόμενα κατά την αναπαραγωγή των κορυφώσεων από ανεπαρκή ενισχυτικά και ηχεία) και ότι έτσι ευνοείται έμμεσα ως προς το θέμα της παρακολούθησης των λεπτομερειών η δεύτερη, ναι, είναι λογικοφανές, με μια παρατήρηση όμως:"Coming for a cool 3,000..."
.
Ας μην παραβλέπουμε επίσης ότι σ'ένα master που θα έχει υποβληθεί σε κάποιο βαθμό συμπίεσης στο εύρος της δυναμικής του ζώνης,τείνει να προάγεται η ακουστότητα σε συνιστώσες του σήματος που θα είχαν πολύ μικρότερο πλάτος σε σχέση με τις πιο ηχηρές,εξ ου και η ψευδαίσθηση προβιβασμένης ανάλυσης με προηγμένη την αντίληψη λεπτομερειών που θα είχαν αρκετά μικρότερη ακουστότητα σε σύγκριση προς λιγότερο συμπιεσμένο master...![]()
Εάν, διαβάζοντας τα όσα έγραψα, κατάλαβες ότι αυτό είναι το θεματικό τους κέντρο, έ, τι να σχολιάσω...Εγώ πάντως, με το ψηφιακό σύστημα που έχω στήσει ( όχι και τόσο αξιώσεων ), ακούω περισσότερες πληροφορίες σε γνωστά τραγούδια απο τότε που άκουγα σε ένα μέτριο πικάπ ( ναι, κάποτε ήταν καλά ρυθμισμένο, με καινούργια βελόνα ). Δεν είναι ότι το ψηφιακό μου ξεθάβει ή δημιουργεί πληροφορία, είναι ότι το βινύλιο είχε τόσο θόρυβο που δεν μου επέτρεπε να ακούσω τις λεπτομέρειες. Εδώ, ακόμα και ο θόρυβος απο το τροφοδοτικό του Pc μου έκρυβε πληροφορίες. Πείτε τα αυτά σε κανένα παιδάκι που θέλει να πουλήσει μούρη στη γκομενίτσα με τους μαύρους δίσκους.
Κάποιος που στην εποχή μας, γνωρίζοντας ότι υπάρχουν φορμά που παίζουν σαφώς καλύτερα και πιο ποιοτικά απο το βινύλιο, ξεκινά ΤΩΡΑ να σσχοληθεί με το βινύλιο, τι πιστεύεις ότι επιδιώκει; Προφανώς το πουλ μουρ, άντληση κύρους, προσπάθεια να ξεχωρίσει. Τα έχουμε ξαναπεί σε άλλα νήματα άλλωστε.Εάν, διαβάζοντας τα όσα έγραψα, κατάλαβες ότι αυτό είναι το θεματικό τους κέντρο, έ, τι να σχολιάσω...
Μιας όμως και πήγες το θέμα στις γκομενίτσες και, αδυνατώντας να παρακολουθήσω τον ειρμό των σκέψεών σου, μπορώ να σου πω ότι άλλο το γάλα και άλλο η Καβάλα και να σου συστήσω να μη μπερδεύεις τις βούρτσες με τις φούτσες.
Καταρχάς δεν υπάρχουν master που να έχουν προκύψει χωρίς εμπλοκή κάποιας συμπιεστικής διαδικασίας στην πορεία της παραγωγής τους...Αυτό έχει θεμελιωθεί στο σχετικό με το compression νήμα...Αν καταλαβαίνω καλά, εννοείς ότι, επειδή μια ασυμπίεστη (τρόπος του λέγειν,αυτά τα ξέρει μόνο ο μηχανικός εγγραφής και παραγωγής και η ψυχή του) εγγραφή ακούγεται αναγκαστικά σε χαμηλότερη μέση στάθμη από ό,τι η συμπιεσμένη έκδοσή της (για να αποφευχθούν δυσάρεστα φαινόμενα κατά την αναπαραγωγή των κορυφώσεων από ανεπαρκή ενισχυτικά και ηχεία) και ότι έτσι ευνοείται έμμεσα ως προς το θέμα της παρακολούθησης των λεπτομερειών η δεύτερη, ναι, είναι λογικοφανές, με μια παρατήρηση όμως:
οι ακροατές ρυθμίζουν την μέση στάθμη ακρόασης ανάλογα με τις προτιμήσεις και τις συνήθειές τους. Δεν νομίζω ότι θα την ανεβάσουν σε μια συμπιεσμένη εγγραφή, παρεκτός ίσως για να παρακολουθήσουν κάτι στο υπόβαθρο. Τί εννοώ;
Παρακολουθούσα τον τελευταίο "Εξολοθρευτή" και είχα ρυθμίσει την στάθμη έτσι ώστε οι συνομιλίες ή λογομαχίες των ηρώων να ακούγονται σε ένα ρεαλιστικό επίπεδο. Σε κάποια σκηνή, μέσα σε ένα δωμάτιο μοτέλ, οι δύο πρωταγωνιστές λογομαχούν και μια τρίτη, για να τους σταματήσει, πυροβολεί με την καραμπίνα στον αέρα. Νόμισα ότι ο πυροβολισμός έπεσε μεσα στο καθιστικό μου!
Αν υπήρχε συμπίεση και ο πυροβολισμός ακουγόταν τζούφιος, δεν νομίζω ότι θα ανέβαζα την στάθμη πάνω από το ρεαλιστικό ( για μένα) επίπεδο, δεν θα κέρδιζα τίποτε.
Αν τα (ενεργά) ηχεία μου δεν μπορούσαν να αποδώσουν την κορύφωση, τότε σίγουρα θα είχα είχα κατεβάσει την στάθμη.
Θεωρώ λοιπόν ότι αυτό που επισημαίνεις ισχύει σε ειδικές περιπτώσεις.
Όποιος έχει καλοδιατηρημένες αυθεντικές εκδόσεις βινυλίων μπορεί άνετα να τα κρατήσει και να τα ευχαριστιέται,αφού είχαν προκύψει εκείνες από ΄΄φρέσκες΄΄ στην εποχή της παραγωγής τους master tapes...Υπ'όψιν ότι δεν υπάρχει ψηφιακή ή αναλογική επεξεργασία που ν'αποκαθιστά με αυθεντικό τρόπο τις επιπτώσεις από το πέρασμα του χρόνου πάνω σε καταχωνιασμένες μαγνητικές ταινίες στις οποίες θα ήταν καταγεγραμμένα διάφορα σπουδαία έργα...Κάποιος που στην εποχή μας, γνωρίζοντας ότι υπάρχουν φορμά που παίζουν σαφώς καλύτερα και πιο ποιοτικά απο το βινύλιο, ξεκινά ΤΩΡΑ να σσχοληθεί με το βινύλιο, τι πιστεύεις ότι επιδιώκει; Προφανώς το πουλ μουρ, άντληση κύρους, προσπάθεια να ξεχωρίσει. Τα έχουμε ξαναπεί σε άλλα νήματα άλλωστε.
Και με τί υλικό προσπαθεί να το κάνει αυτό; Με μεταχειρισμένα βινύλια και με δήθεν αναλογικό ήχο γραμμένο σε ψηφιακά μάστερ. Μη χ3σω!!
Ε, αυτό λέω. Είναι ελάχιστοι αυτοί που έχουν αυθεντικές εκδόσεις και πόσοι θα τα έχουν σωστά συντηρημένα ( τι στο διάολο, απο το πρώτο βινύλιο πήραν το τέλειο πικάπ που έφθειρε όσο το δυνατόν λιγότερο τα αυλάκια και είχαν πλυντήριο δίσκων;;; ). Τι σχέση έχει αυτός ο χρήστης βινυλίου με τον νέο που τώρα πάει να εμπλακεί με το βινύλιο και τί στο κόρακα περιμένει να ακούσει ο δεύτερος; Και με τεράστια κόστη που για να πει κάποιος ότι χτίζει μια συλλογή π.χ. 500 δίσκων, με το ίδιο κόστος αγοράζει απίστευτα καλά μηχανάκια με ψηφιακό προσανατολισμό.Όποιος έχει καλοδιατηρημένες αυθεντικές εκδόσεις βινυλίων μπορεί άνετα να τα κρατήσει,αφού είχαν προκύψει από ΄΄φρέσκες΄΄ στην εποχή τους master tapes...Υπ'όψιν ότι δεν υπάρχει ψηφιακή εργασία που ν'αποκαθιστά τις επιπτώσεις από το πέρασμα του χρόνου πάνω σε καταχωνιασμένες μαγνητικές ταινίες...
Απ'οσο γνωρίζω, τα tapes, τα γνωστά αναλογικά μέσα αποθήκευσης εκείνης της εποχής, και τα καλύτερα εξ'αυτων, είχαν την δυνατότητα να καταγράφουν έως και 50 ντεσιμπέλ δυναμικού εύρους.΄΄φρέσκες΄΄ στην εποχή τους master tapes...Υπ'όψιν ότι δεν υπάρχει ψηφιακή επεξεργασία που ν'αποκαθιστά με αυθεντικό τρόπο τις επιπτώσεις από το πέρασμα του χρόνου πάνω σε καταχωνιασμένες μαγνητικές ταινίες στις οποίες ήταν καταγεγραμμένα διάφορα σπουδαία έργα...
Δεν είναι ζήτημα πικάπ,αλλά ακίδων στις φωνογραφικές κεφαλές και ο βαθμός εισχώρησής τους κατά την ιχνηλάτηση των αυλακιών...Ε, αυτό λέω. Είναι ελάχιστοι αυτοί που έχουν αυθεντικές εκδόσεις και πόσοι θα τα έχουν σωστά συντηρημένα ( τι στο διάολο, απο το πρώτο βινύλιο πήραν το τέλειο πικάπ που έφθειρε όσο το δυνατόν λιγότερο τα αυλάκια και είχαν πλυντήριο δίσκων;;; ). Τι σχέση έχει αυτός ο χρήστης βινυλίου με τον νέο που τώρα πάει να εμπλακεί με το βινύλιο και τί στο κόρακα περιμένει να ακούσει ο δεύτερος; Και με τεράστια κόστη που για να πει κάποιος ότι χτίζει μια συλλογή π.χ. 500 δίσκων, με το ίδιο κόστος αγοράζει απίστευτα καλά μηχανάκια με ψηφιακό προσανατολισμό.
Όσο και αν έχουν εχέγγυα για ν'αναπαραχθούν με αρτιότερο τρόπο,δεν αποτελούν πιστά αντίτυπα των αυθεντικών.Για μένα δεν έχει και τόση βαρύτητα,γι άλλους (λ.χ. GeoVaz) απ'όσο θυμάμαι είχε τεράστια...Απ'οσο γνωρίζω, τα tapes, τα γνωστά αναλογικά μέσα αποθήκευσης εκείνης της εποχής, είχαν την δυνατότητα να καταγράφουν έως και 50 ντεσιμπέλ δυναμικού εύρους.
Νομίζω όμως (κάπου το πήρε το μάτι μου) πως τα τελικά master tapes για χάραγμα βινυλίων, έφταναν το πολύ έως 35 ντεσιμπέλ δυναμικού εύρους, λόγω της προηγηθείσας επεξεργασίας.
Προστιθέμενης της παλαίωσης, αυτά είναι μάλλον αρχαιολαγνεία, αλλά λόγω της πολύ μεγάλης αξίας του μουσικού περιεχομένου τέτοιων παλαιών μέσων αποθήκευσης, έχουν προβεί σε εξαιρετικά ριμαστερ, με χρήση προηγμένων τεχνικών ψηφιακής επεξεργασίας, συμπεριλαμβανομένων και dynamic expander.
Δεν είναι και θέμα βραχίονα;Δεν είναι ζήτημα πικάπ,αλλά ακίδων στις φωνογραφικές κεφαλές και ο βαθμός εισχώρησής τους κατά την ιχνηλάτηση των αυλακιών...
Δεν συντρέχει λόγος αναλυτικής επέκτασης...Όποιο στοιχείο επηρεάζει την ικανότητα ιχνηλάτησης συντελεί με το δικό του μερίδιο στο βαθμό φθοράς των αυλακιών με τη συνεχή χρήση....Με την ευκαιρία θυμάμαι ότι έλεγαν κάποτε να μην ξανάπαιζε η ίδια πλευρά σε διάστημα κατώτερο λ.χ. συμβολικά 60 λεπτών της ώρας,ούτως ώστε η πρόσκαιρη ελαστική παραμόρφωση της χαραγμένης μικροπληροφορίας στα αυλάκια από το πέρασμα της ακίδας να μη μετατρεπόταν σε πλαστική παραμόρφωση η οποία θα είχε μόνιμο χαρακτήρα ως προς τη φθορά του υλικού.Περαιτέρω ιστορίες για την παρθενιά των βινυλίων και...τρεχαγύρευε.Ευτυχώς η ευχρηστία στα σύγχρονα μέσα μας απαλλάσσει νομοτελειακά από διάφορους ψυχαναγκασμούς...Δεν είναι και θέμα βραχίονα;
Yes sir!!!Δεν συντρέχει λόγος αναλυτικής επέκτασης...
Το νήμα είναι εξάλλου αφιερωμένο σε ενισχυτές και όχι σε βινυλιακές... ΄΄γκομενοπαγίδες΄΄.
Όχι φίλε μου, αυτό που περιγράφεις μπορεί να αφορά μερίδα αγοραστών, αλλά σε πληροφορώ ότι δεν είμαστε όλοι έτσι. Αναρωτιέμαι, μάλιστα, αν τα συμπεράσματά σου τα εξάγεις αποκλειστικά από προσωπική κακή εμπειρία με μεταχειρισμένα βινύλια με ψηφιακά μάστερ. Υπάρχει πολύ μεγάλη παραγωγή μουσικής σε αυτό το μέσο, μαστεραρισμένη σωστά. Έχει το ίδιο δυναμικό εύρος με το τάινταλ ή άλλα μέσα; Ενδεχομένως όχι. Με νοιάζει; Ουδόλως. Την τελειότητα την αφήνω σε όσους έχουν τέλεια αυτιά και τέλεια μηχανήματα. Προσωπικά αγοράζω βινύλια όχι για να ρίξω γκόμενες, αλλά για να στηρίξω τον καλλιτέχνη και τα labels (έχεις υπόψη τι καταλήγει στην τσέπη των καλλιτεχνών από την αναπαραγωγή της μουσικής τους στο spotify και αλλού; ) και για να νιώσω ότι δημιουργώ έναν δεσμό με το έργο που ακούω. Το ξέρω πως σε φόρουμ τεχνολογίας όπως είναι αυτό που μας φιλοξενεί μπορεί να σας ακούγεται αστείο αυτό το τελευταίο, αλλά τι να κάνουμε, υπάρχουμε κι εμείς που τη βρίσκουμε έτσι.Κάποιος που στην εποχή μας, γνωρίζοντας ότι υπάρχουν φορμά που παίζουν σαφώς καλύτερα και πιο ποιοτικά απο το βινύλιο, ξεκινά ΤΩΡΑ να σσχοληθεί με το βινύλιο, τι πιστεύεις ότι επιδιώκει; Προφανώς το πουλ μουρ, άντληση κύρους, προσπάθεια να ξεχωρίσει. Τα έχουμε ξαναπεί σε άλλα νήματα άλλωστε.
Και με τί υλικό προσπαθεί να το κάνει αυτό; Με μεταχειρισμένα βινύλια και με δήθεν αναλογικό ήχο γραμμένο σε ψηφιακά μάστερ. Μη χ3σω!!
Υποθέτω ισοδύναμη αποζημίωση με την προώθηση μεταχειρισμένων βινυλιακών εκδόσεων από διάφορους... παλαιοπώλες,οι οποίοι συνήθως τα προμηθεύονται υπό συνθήκες ΄΄κοψοχρονιάς΄΄ από τους συγγενείς πρώην κατόχων τους που θα έχουν εν τω μεταξύ οι ίδιοι αποβιώσει...... (έχεις υπόψη τι καταλήγει στην τσέπη των καλλιτεχνών από την αναπαραγωγή της μουσικής τους στο spotify και αλλού; )
Καλά, με αγορά μεταχειρισμένων βινυλίων δεν στηρίζει κάποιος επιπλέον τον καλλιτέχνη. Ήδη έχει στηριχτεί κατά την αρχική αγορά, άρα στηρίζεται ο πωλητής του βινυλίου. Anyway.Όχι φίλε μου, αυτό που περιγράφεις μπορεί να αφορά μερίδα αγοραστών, αλλά σε πληροφορώ ότι δεν είμαστε όλοι έτσι. Αναρωτιέμαι, μάλιστα, αν τα συμπεράσματά σου τα εξάγεις έχοντας εσύ αγοράσει μεταχειρισμένα βινύλια με ψηφιακά μάστερ. Υπάρχει πολύ μεγάλη παραγωγή μουσικής σε αυτό το μέσο, μαστεραρισμένη σωστά. Έχει το ίδιο δυναμικό εύρος με το τάινταλ ή άλλα μέσα; Ενδεχομένως όχι. Με νοιάζει; Ουδόλως. Την τελειότητα την αφήνω σε όσους έχουν τέλεια αυτιά και τέλεια μηχανήματα. Προσωπικά αγοράζω βινύλια όχι για να ρίξω γκόμενες, αλλά για να στηρίξω τον καλλιτέχνη και τα labels (έχεις υπόψη τι καταλήγει στην τσέπη των καλλιτεχνών από την αναπαραγωγή της μουσικής τους στο spotify και αλλού; ) και για να νιώσω ότι δημιουργώ έναν δεσμό με το έργο που ακούω. Το ξέρω πως σε φόρουμ τεχνολογίας όπως είναι αυτό που μας φιλοξενεί μπορεί να σας ακούγεται αστείο αυτό το τελευταίο, αλλά τι να κάνουμε, υπάρχουμε κι εμείς που τη βρίσκουμε έτσι.