Εδώ τρέχουμε

[pankrok]

Εντάξει θα το κάνω, σήμερα που θα πέσω για ύπνο θα το κάνω 3.29

 

[Μελίδης Μιχάλης]

Για εσάς και μόνο σήμερα έκλεισαν όλοι οι δρόμοι και δεν μπορούσα να πάω να πάρω έναν καπουτσίνο το πρωί;
Ρεμάλια.

 

[mitsubae]

Ποιος έγινε μαραθωνοδρόμος σήμερα ποιός;;;;

Check out my activity on Strava: https://strava.app.link/49FiHEFWpzb

Τερμάτισα μητσοοοοοουυυ!!!!

Μπράβο αγορίνα! Είσαι ίνδαλμα!

 

[Tidal]

Παναγιώτη χάρηκα αγορίνα μου που σε γνώρισα! Πολλά συγχαρητήρια!! Είσαι μαραθωνοδρόμος και επίσημα!


PR και για μένα, 3:05:57! Πάμε για άλλα!

 

[bretsos]

PR και για μένα, 3:05:57! Πάμε για άλλα!

Μπράβο Μιχάλη, πολύ καλός χρόνος!!

Spoiler

είσαι και δγιό μέτρα παλικάρι, όχι σαν τον θκόμας τον ζουμπά

 

[pankrok]

Μμμ μίλησε και ο Φασούλας...

 

[Abessalom]

Είχαμε τους γιατρούς που λένε ο ένας τον άλλο καράφλα, τώρα έχουμε κι εσάς

 

[AthanasiosL]

Συγχαρητήρια!!! Θέλω και εγώ να το δικιμάσω κάποια στιγμή. Ο Κροκ που είναι πρωτάρης να περιγράψει πως το βίωσε

 

[mitsubae]

Παναγιώτη χάρηκα αγορίνα μου που σε γνώρισα! Πολλά συγχαρητήρια!! Είσαι μαραθωνοδρόμος και επίσημα!


PR και για μένα, 3:05:57! Πάμε για άλλα!

Επιτέλους ένα ψηλό κορμί εδώ μέσα... Να σε πάρω για μπάσκετ....
Μωρή τρέλα τι φουστάνι διάφανο είναι αυτό που φοράς?

Συγχαρητήρια!!! Θέλω και εγώ να το δικιμάσω κάποια στιγμή. Ο Κροκ που είναι πρωτάρης να περιγράψει πως το βίωσε

Να μη σου πει ο έμπειρος εδώ δηλαδή? Να σου πει η ξυρισμένη?

 

[AthanasiosL]

Επιτέλους ένα ψηλό κορμί εδώ μέσα... Να σε πάρω για μπάσκετ....
Μωρή τρέλα τι φουστάνι διάφανο είναι αυτό που φοράς?

Να μη σου πει ο έμπειρος εδώ δηλαδή? Να σου πει η ξυρισμένη?

Και συ λέγε ρε... αφήστε τον Κροκ και θα τρίβετε τα μάτια σας σε λίγα χρόνια... μία καλή μεταγραφή και απογειώθηκε ο παίκτης
Σας αφήνω τώρα πάω για προπόνηση (να ψήσω)

 

[mitsubae]

Και συ λέγε ρε... αφήστε τον Κροκ και θα τρίβετε τα μάτια σας σε λίγα χρόνια... μία καλή μεταγραφή και απογειώθηκε ο παίκτης
Σας αφήνω τώρα πάω για προπόνηση (να ψήσω)

Αν θες τη γνώμη μου εννοείται να κατέβεις έστω και μια φορά σε μαραθώνιο. Τον αντρικό όμως τον ΑΜΑ όχι την κατηφόρα που πήγε η κρόκους....
Καλά ψησίματα αδερφέ!

 

[bretsos]

Είχαμε τους γιατρούς που λένε ο ένας τον άλλο καράφλα, τώρα έχουμε κι εσάς

Δεν ξέρω με τους γιατρούς τι συμβαίνει μεταξύ τους, με τον κρόκ εγώ, έχω έρωτα.
Ξέρει αυτός!!

 

[Jack.v]

Συγχαρητήρια @pankrok και @Tidal . Πολύ ωραίοι χρόνοι και των δύο!!!

 

[pankrok]

Συγχαρητήρια!!! Θέλω και εγώ να το δικιμάσω κάποια στιγμή. Ο Κροκ που είναι πρωτάρης να περιγράψει πως το βίωσε

το λοιπόν τώρα που επέστρεψα και έχω χρόνο.

δήλωσα συμμετοχή στον συγκεκριμένο αγώνα γιατί είχα ακούσει οτι λόγω κλίσεων είναι οτι πιο εύκολο να ξεκινήσει κανείς αν θέλει να ολοκληρώσει μαραθώνιο.
μετά από τα αποτελέσματα που είχα σε άλλους αγώνες (και κυρίως στον ημιμαραθώνιο του Ωρωπού πού ήταν από τους εύκολους) είδα οτι μπορούσα να διαχειριστώ την καταπόνηση και να ψευτοδημιουργήσω τακτική που θα με έφερνε στο τέλος, όχι απαραίτητα με τον καλύτερο δυνατό χρόνο (ούτε καν) αλλά να να τερματίσω.
το διάστημα αυτό προσπάθησα να ακολουθήσω ένα πρόγραμμα που θα μου έδινε περισσότερη αντοχή από αυτήν που με έφερνε στον τερματισμό των ημιμαραθωνίων. Φυσικά λόγω μετακίνησης με ποδήλατο μεγάλο μέρος αυτής της προπόνησης αντικαταστάθηκε από το ποδήλατο και ουσιαστικά ξεκίνησα να κάνω τα περίφημα LR κάποια στιγμή στο σκ.
Στην αρχή πήγαινε καλά το θέμα και έκανα κάτι 15αρια και 20άρια και ανηφόρα μάστα αλλά μετά με ξανάριξε η ουρολοίμωξη τον φλεβάρη και έκτοτε γμθκ ο ζευς.
έτσι έφτασα απο φλεβάρη μέχρι την κυριακή με ελάχιστη προπόνηση σε τρέξιμο, λίγο ποδήλατο και λίγο κολύμβηση , κλαιν δηλαδή.

ωστόσο δεσμεύτηκα στον λαό μου οτι θα αγωνιστώ για να τερματίσω και αυτό πήγα να κάνω.

έχοντας τιγκάρει σαβούρα το πάσχα , την πέμπτη πριν τον αγώνα ξεκίνησα και καλά να φορτώνω υδατάνθρακες (σύμφωνα με αυτά που διάβαζα)
μακαρόνια με κιμά μεσημέρι , ρύζι μπιφτέκια στο βράδυ, την άλλη μέρα το ίδιο , το σάββατο στο ταξίδι πάλι λίγες επιλογές ψωμούρες κλπ , μακαρόνια το βράδυ (famigliano από τα καλά), ταυτόχρονα έπινα νερό μέχρι να βουλιάξω.

η διατροφή πριν γενικά δεν ήταν επιτυχημένη, θα εξηγηθεί μετά.

για τον αγώνα αγόρασα ένα κουβά ματζούνια για να διατηρήσω την πρόσληψη 60γρ υδατάνθρακα την ώρα για να μην ξεμείνω μετά τις 3 ώρες και σέρνομαι μέχρι τον τερματισμό (ή την εγκατάλειψη). Ούτε αυτό ήταν ιδανικό όπως θα φανεί.

προσπάθησα να κοιμηθώ καλά το βράδυ αλλά κλαιν επίσης διότι αν και την έπεσα πριν τις 10 με σκοπό να σηκωθώ 5 παρά για να πάω να πάρω το λεωφορείο από το Καυτατζόγλειο (χάθηκε να ήταν στην έκθεση; ) αλλά τελικά ψευτοκοιμήθηκα 5 ώρες οπότε ούτε και αυτό το σκέλος πέτυχε.
0 στα 4 μέχρι στιγμής.

στο λεωφορείο συνάντησα τον Μιχάλη μες τη χαρά (προφανώς αυτός κοιμήθηκε κύυυυυυυριος) και στο δρόμο κάτι πολωνοί παραπίσω έιχαν πιάσει την πάρλα άρα ούτε εκεί την έπεσα.
στην εκκίνηση όπου έκανε μια ψυχρούλα πλακώθηκα στην θερμαντική μπας και κυκλοφορήσει το αίμα λίγο πιο ζωηρά, έβαλα το νάυλόν μου το μονωτικό αρματώθηκα τα φυσεκλίκια μου (σα να παενς για κυνήγι ένα πράμμα) έδωσα την σακούλα με τα ρούχα να την πάνε στον τερματισμό , ήπια τις πρώτες δόσεις (το κόκκινο σωληνάριο που έδειξα παραπάνω και ένα ισοτονικό), 2 κατουρηματάκια και δρόμο για το μπλοκ εκκίνησης
και τι μπλόκ , το πρώτο ναουμ , ελίτ αθλητής δηλαδή κάτσ καλά λέμε. 2 είχε σύνολο για 1300 που ξεκινήσανε οπότε λογικό να είμαι από τους τελευταίους του 1ου - ελίτ όμως θα λέμε.

η ψυχολογία στην εκκίνηση ήταν ουδέτερη προς αρνητική, οι σκέψεις οτι ούτε σοβαρή προετοιμασία έκανα, ούτε αντίστοιχη εμπειρία είχα, ούτε κοιμήθηκα καλά, χώρια το οτι δεν πήγα τουαλέτα πριν ξεκινήσω (σημαντικό αυτό , βλέπε παρακάτω) δεν άφηνε περιθώρια για αισιοδοξία , αλλά δγμτ, ήξερα οτι με περιμέναν τα παιδιά στην παραλιακή για να τρέξουμε μέχρι τερματισμό.

ξεκινώντας άφησα κόσμο να περάσει προσπαθώντας να μην παρασυρθώ και ανοίξω βήμα περισσότερο από όσο πρέπει και ξεκίνησα τον δρόμο με σκοπό να μείνω στα 5.50 το λεπτό και 150 σφυγμούς μαξ.
τα πρώτα χιλιόμετρα φύγαν , στον πρώτο σταθμό υδροδοσίας στα 5χλμ πήρα μπουκάλι και ξεκίνησα να δοκιμάζω την χρήση του φακέλου με το ισοτονικό σε σκόνη, ένα δράμα εν κινήσει καθώς η σκόνη βρεχόταν και έπεφτε με δυσκολία , τελικά έκοψα πολύ και το γέμισα. λίγο αργότερα πήρα και το πρώτο τζελάκι (πολύ πιο εύκολο αυτό) , κάπου στο 8ο χλμ.
τα πρώτα 10 χλμ βγήκαν σωστά στα 58 λεπτά και η διάθεση διορθώθηκε.
λίγο πιο κάτω οι πρώτες ενδείξεις της κακής διατροφής του σαββάτου αλλά και της μη χρήσης της τουαλέτας το πρωί έκαναν την εμφάνισή τους. Κάτι αντίστοιχο είχα πάθει και μεγάλο σάββατο που είχα βγεί για τρέξιμο και την έβγαλα μέχρι το 15 καθαρή. Κάπως έτσι (καρμπόν ένα πράμμα) είδα τον σταθμό υδροδοσίας στο 15ο χλμ με τις 2 χημικές τουαλέτες σαν λύτρωση. 2 λεπτά χάθηκαν αλλά άξιζε τον κόπο, πρέπει να ελάφρυνα 2 κιλά.
λύνοντας και αυτό το πρόβλημα συνέχισα τον δρόμο προς την δόξα, με το 2ο δεκάρι σε λίγο πάνω από ώρα και το πρώτο μισό στις 2 ώρες και 6 λεπτά (βαριέμαι να δω κάπου εκεί). Σε εκείνο το σημείο και χωρίς να βλέπω σημάδι οτι κάτι πάει να χαλάσει ανέβηκα ψυχολογικά και σκέφτηκα οτι πλέον κάθε μέτρο που κάνω είναι επιτυχία γιατί πρώτη φορά περνάω αυτήν την απόσταση.
τα χλμ περνούσανε χωρίς σοβαρή μεταβολή και κάπου στο 26 με 27 πήρα το ματζούνι με την καφεΐνη (το μισό μόνο) και το mesulid (έχοντας ήδη δει ανοιγμένες συσκευασίες στο δρόμο - δηλαδή οχι απλά δεν είναι παπάτζα αλλά μάλλον κανόνας). προς το 28 μπήκαμε σε ένα χωριό όπου ο κόσμος ήταν έξω στους καφενέδες και χειροκροτούσε, ανέβηκα και άλλο και άρχισα να ανεβάζω και ρυθμό. το άγχος που είχα στο 30-32 μπας και συναντήσω τον τοίχο άρχισε να σβήνει και κράτησα ρυθμό στο 5:30 +/-0:10 και 155κπ. ξεκίνησα να περνάω κόσμο (από το σημείο εκείνο μόνο πέρνουσα , δε με πέρασε κανείς) και να χαιρετάω όποιον βρίσκω άντε πάμε, χάι φάιβ , κλαιν μαιν οτι να ναι, ήμανε μες την τρελή χαρά.
έβλεπα τα χλμ να φεύγουν και έκανα πιο ζωντανά εικόνα το πέρασμα στην λεωφόρο Νίκης.
Γενικά ο κόσμος από κείνο το σημείο μέχρι την είσοδο στον κύριο αστικό ιστό της Θεσσαλονίκης, ήταν πρόσχαρος και είχανε βγεί να δουν, δεν ξέραν τι βλέπανε (100%) αλλά το ψυχολογικό ντοπάρισμα ήταν δεδομένο.
περνόντας και το 36 χωρίς σημάδια κούρασης απλά έτρεχα μες την χαρά, ο κόσμος μέσα στην πόλη αδιάφορος πλέον αλλά ζμπούτζαμ, είχα πάρει τη δόση μου και περίμενα την ευθεία με τη μουσική τις αψίδες κλπ.
η ζέστη πλέον ήταν εμφανής και σε κάθε σταθμό υδροδοσίας από το 20 και μετά έπερνα κάτι , είτε ολόκληρο powerade (σύνολο 3 , οπότε "έκαψα" 2 φακελάκια δικά μου, καθότι είχε 22 γρ υδατάνθρακα το μπλεδάκι) είτε νερό.
μάλιστα από το 30 και μετά το περισσότερο νερό το λουζόμουνα παρά το έπινα.
συνολικά έκανα και κάπου 5 στάσεις για κατούρημα.

με σταθερό ρυθμό (νιώθοντας οτι πετάω , άσχετο) συνέχισα προς την αρχή της παραλιακής όπου πλέον ήταν εμφανής ο λευκό πύργος και οι αψίδες των χορηγών και του τερματισμού.
έτρεχα μες την τρελή χαρά (κάπου 5:20 έως και σκέτο 5) τα τελευταία 2 χλμ, ψάχνοντας να βρω τους δικούς μου και σχεδόν στο χιλιόμετρο σκάσανε μύτη τα 2 τσογλανάκια χαρούμενα και τρέξαμε μαζί μέχρι τον τερματισμό χαζογελόντας.

η αίσθηση είναι σαν προκρίθηκα σε τελικό ολυμπιάδας ή κάτι αντίστοιχο. Ούτε που με ένοιαζε ο χρόνος, τα λάθη της προετοιμασίας , της διατροφής, της τακτικής τίποτα, τερμάτισα τρέχοντας μια απόσταση που είναι στα πλαίσια του φανταστικού για τον περισσότερο κόσμο, αναλογιζόμενος ότι μόλις το 2020 ξεκίνησα να ψευτοτρέχω και μόλις 360 μέρες πριν έτρεξα τον πρώτο μου επίσημο αγώνα και αυτόν στα 5χλμ.

χαλάρωσα πλέον και πάμε για άλλα με "άλλο" αέρα και σταρχδμόλα ένα πράμμα.

δεν πα να ναι η πιο εύκολη μαραθώνια διαδρομή; κλαιν
οτι ο αυθεντικός είναι αλλιώς; κλαιν μαιν.
το παιχνίδι για έναν ερασιτέχνη αυτού του επιπέδου (των 4+ ωρών δηλαδή) είναι σε πολύ μεγάλο μέρος ψυχολογικό. Αν το θέλεις πολύ θα βρεις τρόπο να το πετύχεις τελικά, δεν είναι παραμύθι.
για να κάνεις αυτό που κάνει ο tidal θες άλλα κόλπα και πιθανόν να είναι εκτός των προδιαγραφών των περισσοτέρων.

επόμενος στόχος τρίαθλο στον Πόρο και εννοείται τον νοέμβρη ο αυθεντικός μαραθώνιος με τερματισμό στο Καλλιμάρμαρο με σοβαρότερη προετοιμασία αυτή τη φορά.

τώρα σε τακτικό επίπεδο θα άλλαζα καταρχήν την αρμαθιά που κουβάλησα. 4 τζελάκια μαξ και 2 φακελάκια ισοτονικού με την έννοια οτι θα πάρω το προσφερόμενο στον σταθμό.
μάλλον λιγότερο νερό στην αρχή (προφανώς το να σταματήσω για κατούρημα σημαίνει οτι κάτι περισσεύει), οπωσδήποτε ύπνος , λιγότερο φαί την τελευταία μέρα και όχι βράδυ όχι λίπος όχι ίνες κλπ (να γλυτώσουμε το 2λεπτο που λέγαμε) και άλλα παπούτσια γιατί φουσκώσανε όλα σχεδόν τα δάχτυλα.
καλά τα pro 3 αλλά στενά για το πόδι μου , σίγουρα μισό νούμερο παραπάνω το συγκεκριμένο για πάνω από τα 21χλμ δρόμο (μέχρι εκεί δεν είχα θέμα τις άλλες φορές)

αυτά και στα δικά σας οι ελεύθερες!!!

 

[bretsos]

πολύ γκρίνια ρε συ κρόκ... Ελεος!!
Πως θα πάμε να πολεμήσουμε τους οχτρούς ετσά?

 

[pankrok]

είμαι ακόμα στον κόσμο μου , δεν μπορώ να καταλάβω τι λες

 

[wizzy]

να χαιρετάω όποιον βρίσκω άντε πάμε, χάι φάιβ , κλαιν μαιν οτι να ναι, ήμανε μες την τρελή χαρά.

Η ευφορία του δρομέα!!!

Μπράβο ρε φίλε!

 

[mitsubae]

το λοιπόν τώρα που επέστρεψα και έχω χρόνο.

δήλωσα συμμετοχή στον συγκεκριμένο αγώνα γιατί είχα ακούσει οτι λόγω κλίσεων είναι οτι πιο εύκολο να ξεκινήσει κανείς αν θέλει να ολοκληρώσει μαραθώνιο.
μετά από τα αποτελέσματα που είχα σε άλλους αγώνες (και κυρίως στον ημιμαραθώνιο του Ωρωπού πού ήταν από τους εύκολους) είδα οτι μπορούσα να διαχειριστώ την καταπόνηση και να ψευτοδημιουργήσω τακτική που θα με έφερνε στο τέλος, όχι απαραίτητα με τον καλύτερο δυνατό χρόνο (ούτε καν) αλλά να να τερματίσω.
το διάστημα αυτό προσπάθησα να ακολουθήσω ένα πρόγραμμα που θα μου έδινε περισσότερη αντοχή από αυτήν που με έφερνε στον τερματισμό των ημιμαραθωνίων. Φυσικά λόγω μετακίνησης με ποδήλατο μεγάλο μέρος αυτής της προπόνησης αντικαταστάθηκε από το ποδήλατο και ουσιαστικά ξεκίνησα να κάνω τα περίφημα LR κάποια στιγμή στο σκ.
Στην αρχή πήγαινε καλά το θέμα και έκανα κάτι 15αρια και 20άρια και ανηφόρα μάστα αλλά μετά με ξανάριξε η ουρολοίμωξη τον φλεβάρη και έκτοτε γμθκ ο ζευς.
έτσι έφτασα απο φλεβάρη μέχρι την κυριακή με ελάχιστη προπόνηση σε τρέξιμο, λίγο ποδήλατο και λίγο κολύμβηση , κλαιν δηλαδή.

ωστόσο δεσμεύτηκα στον λαό μου οτι θα αγωνιστώ για να τερματίσω και αυτό πήγα να κάνω.

έχοντας τιγκάρει σαβούρα το πάσχα , την πέμπτη πριν τον αγώνα ξεκίνησα και καλά να φορτώνω υδατάνθρακες (σύμφωνα με αυτά που διάβαζα)
μακαρόνια με κιμά μεσημέρι , ρύζι μπιφτέκια στο βράδυ, την άλλη μέρα το ίδιο , το σάββατο στο ταξίδι πάλι λίγες επιλογές ψωμούρες κλπ , μακαρόνια το βράδυ (famigliano από τα καλά), ταυτόχρονα έπινα νερό μέχρι να βουλιάξω.

η διατροφή πριν γενικά δεν ήταν επιτυχημένη, θα εξηγηθεί μετά.

για τον αγώνα αγόρασα ένα κουβά ματζούνια για να διατηρήσω την πρόσληψη 60γρ υδατάνθρακα την ώρα για να μην ξεμείνω μετά τις 3 ώρες και σέρνομαι μέχρι τον τερματισμό (ή την εγκατάλειψη). Ούτε αυτό ήταν ιδανικό όπως θα φανεί.

προσπάθησα να κοιμηθώ καλά το βράδυ αλλά κλαιν επίσης διότι αν και την έπεσα πριν τις 10 με σκοπό να σηκωθώ 5 παρά για να πάω να πάρω το λεωφορείο από το Καυτατζόγλειο (χάθηκε να ήταν στην έκθεση; ) αλλά τελικά ψευτοκοιμήθηκα 5 ώρες οπότε ούτε και αυτό το σκέλος πέτυχε.
0 στα 4 μέχρι στιγμής.

στο λεωφορείο συνάντησα τον Μιχάλη μες τη χαρά (προφανώς αυτός κοιμήθηκε κύυυυυυυριος) και στο δρόμο κάτι πολωνοί παραπίσω έιχαν πιάσει την πάρλα άρα ούτε εκεί την έπεσα.
στην εκκίνηση όπου έκανε μια ψυχρούλα πλακώθηκα στην θερμαντική μπας και κυκλοφορήσει το αίμα λίγο πιο ζωηρά, έβαλα το νάυλόν μου το μονωτικό αρματώθηκα τα φυσεκλίκια μου (σα να παενς για κυνήγι ένα πράμμα) έδωσα την σακούλα με τα ρούχα να την πάνε στον τερματισμό , ήπια τις πρώτες δόσεις (το κόκκινο σωληνάριο που έδειξα παραπάνω και ένα ισοτονικό), 2 κατουρηματάκια και δρόμο για το μπλοκ εκκίνησης
και τι μπλόκ , το πρώτο ναουμ , ελίτ αθλητής δηλαδή κάτσ καλά λέμε. 2 είχε σύνολο για 1300 που ξεκινήσανε οπότε λογικό να είμαι από τους τελευταίους του 1ου - ελίτ όμως θα λέμε.

η ψυχολογία στην εκκίνηση ήταν ουδέτερη προς αρνητική, οι σκέψεις οτι ούτε σοβαρή προετοιμασία έκανα, ούτε αντίστοιχη εμπειρία είχα, ούτε κοιμήθηκα καλά, χώρια το οτι δεν πήγα τουαλέτα πριν ξεκινήσω (σημαντικό αυτό , βλέπε παρακάτω) δεν άφηνε περιθώρια για αισιοδοξία , αλλά δγμτ, ήξερα οτι με περιμέναν τα παιδιά στην παραλιακή για να τρέξουμε μέχρι τερματισμό.

ξεκινώντας άφησα κόσμο να περάσει προσπαθώντας να μην παρασυρθώ και ανοίξω βήμα περισσότερο από όσο πρέπει και ξεκίνησα τον δρόμο με σκοπό να μείνω στα 5.50 το λεπτό και 150 σφυγμούς μαξ.
τα πρώτα χιλιόμετρα φύγαν , στον πρώτο σταθμό υδροδοσίας στα 5χλμ πήρα μπουκάλι και ξεκίνησα να δοκιμάζω την χρήση του φακέλου με το ισοτονικό σε σκόνη, ένα δράμα εν κινήσει καθώς η σκόνη βρεχόταν και έπεφτε με δυσκολία , τελικά έκοψα πολύ και το γέμισα. λίγο αργότερα πήρα και το πρώτο τζελάκι (πολύ πιο εύκολο αυτό) , κάπου στο 8ο χλμ.
τα πρώτα 10 χλμ βγήκαν σωστά στα 58 λεπτά και η διάθεση διορθώθηκε.
λίγο πιο κάτω οι πρώτες ενδείξεις της κακής διατροφής του σαββάτου αλλά και της μη χρήσης της τουαλέτας το πρωί έκαναν την εμφάνισή τους. Κάτι αντίστοιχο είχα πάθει και μεγάλο σάββατο που είχα βγεί για τρέξιμο και την έβγαλα μέχρι το 15 καθαρή. Κάπως έτσι (καρμπόν ένα πράμμα) είδα τον σταθμό υδροδοσίας στο 15ο χλμ με τις 2 χημικές τουαλέτες σαν λύτρωση. 2 λεπτά χάθηκαν αλλά άξιζε τον κόπο, πρέπει να ελάφρυνα 2 κιλά.
λύνοντας και αυτό το πρόβλημα συνέχισα τον δρόμο προς την δόξα, με το 2ο δεκάρι σε λίγο πάνω από ώρα και το πρώτο μισό στις 2 ώρες και 6 λεπτά (βαριέμαι να δω κάπου εκεί). Σε εκείνο το σημείο και χωρίς να βλέπω σημάδι οτι κάτι πάει να χαλάσει ανέβηκα ψυχολογικά και σκέφτηκα οτι πλέον κάθε μέτρο που κάνω είναι επιτυχία γιατί πρώτη φορά περνάω αυτήν την απόσταση.
τα χλμ περνούσανε χωρίς σοβαρή μεταβολή και κάπου στο 26 με 27 πήρα το ματζούνι με την καφεΐνη (το μισό μόνο) και το mesulid (έχοντας ήδη δει ανοιγμένες συσκευασίες στο δρόμο - δηλαδή οχι απλά δεν είναι παπάτζα αλλά μάλλον κανόνας). προς το 28 μπήκαμε σε ένα χωριό όπου ο κόσμος ήταν έξω στους καφενέδες και χειροκροτούσε, ανέβηκα και άλλο και άρχισα να ανεβάζω και ρυθμό. το άγχος που είχα στο 30-32 μπας και συναντήσω τον τοίχο άρχισε να σβήνει και κράτησα ρυθμό στο 5:30 +/-0:10 και 155κπ. ξεκίνησα να περνάω κόσμο (από το σημείο εκείνο μόνο πέρνουσα , δε με πέρασε κανείς) και να χαιρετάω όποιον βρίσκω άντε πάμε, χάι φάιβ , κλαιν μαιν οτι να ναι, ήμανε μες την τρελή χαρά.
έβλεπα τα χλμ να φεύγουν και έκανα πιο ζωντανά εικόνα το πέρασμα στην λεωφόρο Νίκης.
Γενικά ο κόσμος από κείνο το σημείο μέχρι την είσοδο στον κύριο αστικό ιστό της Θεσσαλονίκης, ήταν πρόσχαρος και είχανε βγεί να δουν, δεν ξέραν τι βλέπανε (100%) αλλά το ψυχολογικό ντοπάρισμα ήταν δεδομένο.
περνόντας και το 36 χωρίς σημάδια κούρασης απλά έτρεχα μες την χαρά, ο κόσμος μέσα στην πόλη αδιάφορος πλέον αλλά ζμπούτζαμ, είχα πάρει τη δόση μου και περίμενα την ευθεία με τη μουσική τις αψίδες κλπ.
η ζέστη πλέον ήταν εμφανής και σε κάθε σταθμό υδροδοσίας από το 20 και μετά έπερνα κάτι , είτε ολόκληρο powerade (σύνολο 3 , οπότε "έκαψα" 2 φακελάκια δικά μου, καθότι είχε 22 γρ υδατάνθρακα το μπλεδάκι) είτε νερό.
μάλιστα από το 30 και μετά το περισσότερο νερό το λουζόμουνα παρά το έπινα.
συνολικά έκανα και κάπου 5 στάσεις για κατούρημα.

με σταθερό ρυθμό (νιώθοντας οτι πετάω , άσχετο) συνέχισα προς την αρχή της παραλιακής όπου πλέον ήταν εμφανής ο λευκό πύργος και οι αψίδες των χορηγών και του τερματισμού.
έτρεχα μες την τρελή χαρά (κάπου 5:20 έως και σκέτο 5) τα τελευταία 2 χλμ, ψάχνοντας να βρω τους δικούς μου και σχεδόν στο χιλιόμετρο σκάσανε μύτη τα 2 τσογλανάκια χαρούμενα και τρέξαμε μαζί μέχρι τον τερματισμό χαζογελόντας.

η αίσθηση είναι σαν προκρίθηκα σε τελικό ολυμπιάδας ή κάτι αντίστοιχο. Ούτε που με ένοιαζε ο χρόνος, τα λάθη της προετοιμασίας , της διατροφής, της τακτικής τίποτα, τερμάτισα τρέχοντας μια απόσταση που είναι στα πλαίσια του φανταστικού για τον περισσότερο κόσμο, αναλογιζόμενος ότι μόλις το 2020 ξεκίνησα να ψευτοτρέχω και μόλις 360 μέρες πριν έτρεξα τον πρώτο μου επίσημο αγώνα και αυτόν στα 5χλμ.

χαλάρωσα πλέον και πάμε για άλλα με "άλλο" αέρα και σταρχδμόλα ένα πράμμα.

δεν πα να ναι η πιο εύκολη μαραθώνια διαδρομή; κλαιν
οτι ο αυθεντικός είναι αλλιώς; κλαιν μαιν.
το παιχνίδι για έναν ερασιτέχνη αυτού του επιπέδου (των 4+ ωρών δηλαδή) είναι σε πολύ μεγάλο μέρος ψυχολογικό. Αν το θέλεις πολύ θα βρεις τρόπο να το πετύχεις τελικά, δεν είναι παραμύθι.
για να κάνεις αυτό που κάνει ο tidal θες άλλα κόλπα και πιθανόν να είναι εκτός των προδιαγραφών των περισσοτέρων.

επόμενος στόχος τρίαθλο στον Πόρο και εννοείται τον νοέμβρη ο αυθεντικός μαραθώνιος με τερματισμό στο Καλλιμάρμαρο με σοβαρότερη προετοιμασία αυτή τη φορά.

τώρα σε τακτικό επίπεδο θα άλλαζα καταρχήν την αρμαθιά που κουβάλησα. 4 τζελάκια μαξ και 2 φακελάκια ισοτονικού με την έννοια οτι θα πάρω το προσφερόμενο στον σταθμό.
μάλλον λιγότερο νερό στην αρχή (προφανώς το να σταματήσω για κατούρημα σημαίνει οτι κάτι περισσεύει), οπωσδήποτε ύπνος , λιγότερο φαί την τελευταία μέρα και όχι βράδυ όχι λίπος όχι ίνες κλπ (να γλυτώσουμε το 2λεπτο που λέγαμε) και άλλα παπούτσια γιατί φουσκώσανε όλα σχεδόν τα δάχτυλα.
καλά τα pro 3 αλλά στενά για το πόδι μου , σίγουρα μισό νούμερο παραπάνω το συγκεκριμένο για πάνω από τα 21χλμ δρόμο (μέχρι εκεί δεν είχα θέμα τις άλλες φορές)

αυτά και στα δικά σας οι ελεύθερες!!!

Είσαι καβλα

 

[Kotsidis John]

Μπραβο, συγχαρητηρια και στους 2 σας! και εις ανωτερα!

 

[n_olympios]

Μπράβο @Tidal

Εύγε κουμπάρε Robocop μου!