ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΥΚΟΥΡΑΚΗΣ
απο-Συντονιστής
- Μηνύματα
- 3.198
- Reaction score
- 195
:shock: Μιλαει?? Κοιτα να δεις τι μαθαινεις....KATERINAKI said:παντως η Μονικα λεει πολλα πααρα πολλα.... 8)

:shock: Μιλαει?? Κοιτα να δεις τι μαθαινεις....KATERINAKI said:παντως η Μονικα λεει πολλα πααρα πολλα.... 8)
Εγώ διαφωνώ! Δεν μου έκανε κόλπα στο κρεβάτι και τη χώρισα!!!!KATERINAKI said:μα ειναι ωραια γυναικα....πολυ θηλυκο...ποιοι διαφωνουν??![]()
![]()
![]()
Όντως απαράδεκτη ταινία!unforgiven said:H Mάγισσα ("Bewitched")
Μπρούτζος Θεμιστοκλής said:Me And You And Everyone We Know (Εγω, εσυ και ολοι οι γνωστοι)
Περιεργο ταινιακι. Εχεις φτασει περιπου στην μεση και σκεφτεσαι "τι πατάτα ειναι αυτη". Μετα ομως θυμασαι τα βραβεια που διαβασες στο εξωφυλο (Καννες, Sundance κλπ) και λες δεν μπορει, κατι θα υπαρχει που δεν το πιανω. Δεν μπορει να κανουν οι "ειδικοι" τοσο λαθος, μηπως εχει καει το μυαλο μου απο τις ειδησεις του Star? Ξαφνικα η ταινια τελειωνει και μενεις για παντα με την απορια. Εγω ειμαι ηλιθιος ή η ταινια υπερεκτιμημενη? Υπενθυμιζω βεβαια οτι ειμαι μεγαλος σινεφιλ, γουσταρω και ανεξαρτησια και ασυναρτησία. Αλλα αυτο παραπάει...
Εχουμε λοιπον μια χουφτα αλλοπαρμενων suburbans, μεταξυ αυτων ενα μαυρο πιτσιρικι που γραφει βρωμολογα στο chat, τον λευκο πατερα του που εβαλε φωτια στο χερι του for the sake of it, μια "Αμελι" που παλια πρεπει να εκανε χρηση παραισθησιογονων και της εχει μεινει το κουσουρι, δυο ξεκωλ@κια που κανουν διαγωνισμους πίπ@ς και κατι αλλους ασυνηθιστους τυπους. Ολοι αυτοι πηγαινοερχονται και κανουν συζητησεις στυλ "Before Sunrise/Sunset". Συναντουν ο ενας τον αλλον και αρχιζουν να συμπεριφερονται λες και μολις βγηκαν απο coffee shop. Πανω που κατι παει να γινει, η σκηνη αλλαζει. Πανω που κατι πας να βγαλεις ως νοημα, η ταινια τελειωνει. Καλυνηχτα σας. Καλυτερα (ξανα)δειτε το Ghost World.
Βαθμολογια: 4/10
Mεγαλη ...Μαρια τετοιες ταινιαρες μονο εσυ βλεπεις ...εχεις ακουσει και το φοβερο soundtrack ?Μαρία Παρασκευοπούλου said:Hana-bi (Πυροτεχνήματα) - Τakeshi Kitano, 1997
Σπουδή πάνω στα ανθρώπινα αισθήματα και τη βία από τον Takeshi Kitano, που μεταφέρει το θεατή σ' ένα σκληρό κόσμο μέσα από τα μάτια ενός αστυνομικού που παραιτείται από το Σώμα όταν ο συνάδελφός του μένει ανάπηρος εν ώρα υπηρεσίας, και αφοσιώνεται στην ετοιμοθάνατη γυναίκα του, ξεκαθαρίζοντας παράλληλα τους λογαριασμούς του με τη Γιακούζα με τον τρόπο του ανθρώπου που δεν έχει πια τίποτα να χάσει. Μια πολύ καλή ταινία, γεμάτη σιωπές και εικόνες που εναλλάσσονται με εκρήξεις βίας, γυρισμένη με τρόπο που δεν καταφεύγει ούτε στο μελό, ούτε στην επιφανειακότητα μιας συνηθισμένης αστυνομικής ταινίας.
Λεπτομέρεια – τα ζωγραφικά έργα που εμφανίζονται στην ταινία είναι του ίδιου του Kitano.