Συμφωνά απόλυτα στο αχώνευτος ... (και αυτό άλλωστε πάλιΧωρίς να θέλω να πάω τη θεματική αλλού και χωρίς να πω πως (ο αχώνευτος) δεν είναι ο καλύτερος (μάλλον είναι), γιατί να επιλέξετε παράδειγμα για το point που αφορά οδηγούς με διαφορετικά μονοθέσια - συνθήκες - ρυθμίσεις, ενώ θα μπορούσατε να βρείτε ίσως κάτι πιο.. solid?
είναι ..μετρήσιμο)
Δεν ξέρω εάν αστειεύσαι στο θέμα αλλά νομίζω πιθανόν όχι, καθώς οι παρατηρήσεις σου είναι εύστοχες με την έννοια ότι άσχετα εάν πολλοι άνθρωποι - περισσότερο απο ιδεολογική φιλοσοφική στάση και με σκοπούς που δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν - προσπαθούν να μειώσουν την ανθρώπινη ικανότητα να αντιληφθεί διάφορα απο άποψη περιρισμένων δυνατοτήτων στην φυσιολογία της συγκριτικά με το τι μπορεί να κάνει ένα όργανο μέτρησης ... αλλά ο άνθρωπος έχει ανεπτυγμένη αντίληψη να αντιλαμβάνεται έστω και την παραμικρή λεπτομέρεια σε κίνηση, αλλαγή συνθηκών περιβάλλοντος, και όλων αυτών των παραγόντων που αναφέρεις και αυτόματα να καταλήγει στο να αναγνωρίζει και την παραμικρή αλλγή σε ένα pattern ή να φτιάχνει αυτός patterns. Ο χρόνος όπως τελοσπάντων τον αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος και η εξέλιξη του κάθε φαινομένου που παρατηρεί εντός αυτού και αυτός παιζει μεγάλο ρόλο όπως ανέφερε κάποιος πιο πάνω.
Αυτή η εικόνα κυκλοφορεί εδώ και κάποια -ίσως αρκετά- χρόνια στο Ιντερνέτ. Και έχω κάποιες ερωτήσεις, για την κουβέντα.
- Γιατί η κολώνα επελέγη να είναι πράσινη;
- Γιατί το "δάπεδο" επελέγη να είναι καρώ σε αποχρώσεις του γκρίζου;
- Αν το δάπεδο ήταν αναλόγως μεγάλο και υπήρχε άλλη μια κολώνα σε αντιδιαγώνιο θέση, φωτισμένη από τα ΝΔ, θα εξακολουθούσαμε να βλέπουμε τη "σκιά";
- Αν οι κολώνες της προηγουμένης περίπτωσης ήταν μετατοπισμένες εκτός της διαγωνίου, θα βλέπαμε δύο σκιές;
- Αν το "δάπεδο" γίνει οροφή (flip vertically), θα εξακολουθήσει ο εγκέφαλος να αναμένει την ανάλογη σκιά;
¨Οχι ακριβώς, αλλά είναι πολύπλοκο να το εξηγήσω καλά.
Αλλά έτσι διατυπωμένο ο κόσμος δεν το καταλαβαίνει.
Στη ΄΄Λειτουργία της Ακοής΄΄ έχουν περιγραφεί ηχητικά ανάλογα όπως οι τόνοι Shepard με την φαινομενικά κατερχόμενη ή ανερχόμενη τονική κλίμακα από πλευράς ακροατή
Επειδή παρακολουθώ τις διατροφικές εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα, το συμπέρασμά μου είναι ότι έχει πέσει στο τραπέζι πολλή θεωρία χωρίς να υπάρχει αντίστοιχη βαρύτητα για την άποψη του τελικού καταναλωτή. Πάντα μέσα στη γενικότερη τάση της Δύσης με τους αμέτρητους ειδικούς που ξέρουν να αποφασίζουν για εμάς καλύτερα από ...εμάς.Όλες αυτές οι ψευδαισθήσεις έχουν κοινό παρονομαστή μια αντισταθμιστική λειτουργία από τα εγκεφαλικά κέντρα απέναντι σε κατάλληλα δομημένα ερεθίσματα. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η ψευδαισθησία θα παραμένει ενεργή ακόμα και αφότου η συνείδησή μας θα έχει ενημερωθεί ως προς την ύπαρξή της.
Τέτοιες διακρίσεις ανάμεσα στο τι αντιλαμβανόμαστε υπό συγκεκριμένες συνθήκες και τι θα ίσχυε υπό αντικειμενικά κριτήρια όπως κάποια αδιαμφισβήτητα μετρητικά δεδομένα λειτουργούν στο σύνολο του πληθυσμού, δεν είναι σαν τις ακροαματικές εντυπώσεις όπου άλλοι θα ενθουσιάζονταν και άλλοι θα αποστρέφονταν κατηγορίες setup ή συσκευών.
Εάν κιόλας το ευρύτερο κοινό τα αντιμετωπίζει εν είδει τρικ ενάντια στη βαρεμάρα, για επιστημονικούς τομείς όπως η Νευροφυσική και Ψυχολογία αυτά αποτελούν σημαντικά στοιχεία πάνω στον τρόπο που λειτουργεί η αισθητηριακή μας αντίληψη και σε μεθόδους δραστηριοποίησης της τελευταίας προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις.
Ενδείξεις για πρακτικές εφαρμογές τέτοιων φαινομένων σε συλλογικό επίπεδο μπορούμε να διακρίνουμε λ.χ. σε βίντεο σχετικά με γευστικά ανάλογα τέτοιων ψευδαισθήσεων ιδίως όταν συνεργάζονται περισσότερες της μιας αισθητηριακές οδοί.
Στο παρακάτω βίντεο παρακολουθούμε πώς θα μπορούσαν οι αισθήσεις να ξεγελαστούν με την κατανάλωση του πλασματικού hamburger...
Ενδεχομένως κάποιοι φανατικοί κρεατοφάγοι και ιμερσιβίτες να δηλώσουν σε αποστροφή του λόγου ΄΄σιγά μη μάθουμε να καταναλώνουμε και μπάμιες νομίζοντας ότι θα τρώγαμε κρεατικά...΄΄.
Ας αναλογιστούμε όμως ότι στο μέλλον ενδέχεται να υπάρχει μικρότερη διαθεσιμότητα σε πρώτες ύλες που στο παρόν διατίθενται ακόμη εν αφθονία. Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος ν'αναρωτηθεί τι θα επικρατούσε μεταξύ υποκειμενικού και αντικειμενικού στοιχείου σε περιπτώσεις όπου κάποιος θα ήθελε να φάει ένα έδεσμα που θα είχε τις ιδιότητες κάποιου αγαπημένου του αλλά δεν θα ήταν δυσεύρετο ή να λογαριαζόταν απαγορευμένο όπως το δεύτερο.Τροφή για σκέψη - pun intended - η ιδέα πως σε τέτοιες περιπτώσεις το αντικειμενικό στοιχείο δεν θ'αναφερόταν αποκλειστικά στην προέλευση του εδέσματος αλλά και στο ότι η αυθεντική εναλλακτική θα ήταν πρακτικά απρόσιτη για τον μέσο καταναλωτή.
Κατ'επέκτασιν πρέπει να συμφωνείς τότε ότι το κύριο συστατικό σ'ένα ηχοσύστημα θα ήταν η ποιότητα στην ίδια τη Μουσική αντί του πλήθους στα κανάλια.
Γι' αυτό προτιμώ να τρώω μόνος μου.
Γιατί το φαγητό στο αεροπλάνο μας φαίνονται όλα τα φαγητά άνοστα, και τα γλυκά λιγότερο γλυκά ;
Ε, ταιριάζεις - παρόλο που γκρινιαζεις - με τον απλό λαό αφού κυριαρχεί η παροιμία : "Όταν τρώμε δεν μιλάμε" ή "Στο τραπέζι δεν μιλάνε".
Η εξέλιξη φέρνει μεγαλύτερη εξειδίκευση. Όλο και περισσότεροι τομείς γίνονται απαιτητικοί και οι γνώσεις που απαιτούνται για να τους κατανοήσει ο μέσος άνθρωπος ξεφεύγουν από την απλή εμπειρία του παρελθόντος. Ο εγωισμός συνεχίζει να υπάρχει και σε συνδυασμό με την άγνοια οδηγεί σε απόψεις που αντικειμενικά είναι ανόητες. Έχουμε συνηθίσει να έχουμε άποψη για όλα και κάθε αμφισβήτηση του εγώ μας δεν γίνεται ανεκτή.
Απόλυτα ΣΥΜΦΩΝΩ.Η εξέλιξη φέρνει μεγαλύτερη εξειδίκευση. Όλο και περισσότεροι τομείς γίνονται απαιτητικοί και οι γνώσεις που απαιτούνται για να τους κατανοήσει ο μέσος άνθρωπος ξεφεύγουν από την απλή εμπειρία του παρελθόντος. Ο εγωισμός συνεχίζει να υπάρχει και σε συνδυασμό με την άγνοια οδηγεί σε απόψεις που αντικειμενικά είναι ανόητες. Έχουμε συνηθίσει να έχουμε άποψη για όλα και κάθε αμφισβήτηση του εγώ μας δεν γίνεται ανεκτή.
Η "λύση" στο παραπάνω πρόβλημα είναι η μεταφορά όλων των δύσκολων τομέων στο υποκειμενικό επίπεδο κι έτσι δεν στερεύει ποτέ το θεματολόγιο της κουβέντας. Έτσι μπορούν όλοι να μιλούν ισότιμα π.χ. με τον γιατρό για ιατρικά θέματα, με τον μηχανικό για κατασκευές κλπ.
Οι τομείς που εξαρχής βασιλεύει η κολοκυθόπιτα είναι γκρίζα ζώνη. Κι αυτό γιατί από τη μία η υποκειμενικότητα είναι αποδεκτή αλλά ταυτόχρονα καμουφλάρει και την ηλιθιότητα που είναι διάχυτη.
Σωστά όλα, να προσθέω κάτι όμως. Το πρόβλημα που συνήθως προκύπτει δεν είναι στο μαύρο-άσπρο (ατα άκρα αντίθετα). Το πρόβλημα είναι στην διαχείριση του γκρί, και τον εγωισμό που ανέφερες. Είναι πιο πρακτικό. Το γκρί αναπόφευκτα κυριαρχεί και ας υπάρχει αντικειμενικότητα. Αυτό συμβαίνει γιατί σε ένα μη "τελειο" κόσμο συνήθως έχεις να συντρέχουν π.χ. πέντε (άσε που είναι 1015) τα οποία σαν γεγονότα έχουν ερευνηθεί αντικειμενικά κατά μόνας αλλά σε συνδυασμό το ένα αντιπαλεύεται το άλλο. Είτε η συνθετική ικανότητά τους δεν υπάρχει ώστε να ερευνηθούν οι συχετισμοί, είτε γιατί πολλές φορές και να την γνωρίζουμε δεν είναι δυνατόν να την αποφύγουμε ή να την αποτρέψουμε ή να αλλάξουμε τους νόμους που διέπουν αυτό το σέτ συσχετισμών. Οπότε πρέπει να κάνεις συμβιβασμό και να επιλέξεις να έχει π.χ. μόνο τα τ΄ρια παο τα πέντε. ¨Ασε που και να γνωρίζεις με την επιστήμη π.χ. ακόμη και τους συσχετισμούς αλλά η φυσιολογία σου δεν σου επιτρέπει να τις "βιώσεις" δεν μπορούν να αποτελε΄σουν μέρος της υποκειμενικότητας σου ή και της αντικειμενικότητάς σου. Πολλοί άνθρωποι δεν το καταλαβίνουν και αρχίζει όπως λες το καφενείο. Επίσης πάλι όπως λες πολλοί το αφήνουν να συντρέχει γιατί αλλίως θα έπρεπε να πούνε "δεν ξέρω". Ξέρεις κανέναν στην Ελλάδα να λέει "δεν ξέρω" ή και αυτοί στους οποίους απευθύνεται να δέχονται το "δεν ξέρω" ; (Για να μην απραξηγηθω ότι φταέι μόνο αυτός που το κάνει. Αφού άμα το κάνει οι άλλοι τον θεωρούν βλάκα και ανίκανο). Εγωισμός σε πολυ μεγάλο βαθμό υπάρχει και στους επιστήμονες, δεν διαφέρουν καθόλου απο τον μέσο άνθρωπο. Απλώς γίνεται σε 'αλλο "επίπεδο" και κεκαλλυμένα.Η εξέλιξη φέρνει μεγαλύτερη εξειδίκευση. Όλο και περισσότεροι τομείς γίνονται απαιτητικοί και οι γνώσεις που απαιτούνται για να τους κατανοήσει ο μέσος άνθρωπος ξεφεύγουν από την απλή εμπειρία του παρελθόντος. Ο εγωισμός συνεχίζει να υπάρχει και σε συνδυασμό με την άγνοια οδηγεί σε απόψεις που αντικειμενικά είναι ανόητες. Έχουμε συνηθίσει να έχουμε άποψη για όλα και κάθε αμφισβήτηση του εγώ μας δεν γίνεται ανεκτή.
Η "λύση" στο παραπάνω πρόβλημα είναι η μεταφορά όλων των δύσκολων τομέων στο υποκειμενικό επίπεδο κι έτσι δεν στερεύει ποτέ το θεματολόγιο της κουβέντας. Έτσι μπορούν όλοι να μιλούν ισότιμα π.χ. με τον γιατρό για ιατρικά θέματα, με τον μηχανικό για κατασκευές κλπ.
Οι τομείς που εξαρχής βασιλεύει η κολοκυθόπιτα είναι γκρίζα ζώνη. Κι αυτό γιατί από τη μία η υποκειμενικότητα είναι αποδεκτή αλλά ταυτόχρονα καμουφλάρει και την ηλιθιότητα που είναι διάχυτη.
Ειδικά στο ανωτέρω ζήτημα υπενθυμίζω ότι οι υψηλές απαραμόρφωτες στάθμες αναφέρονται σε στιγμιαίες κορυφώσεις και όχι σήματα σταθερής κατάστασης. Επανειλημμένα έχει αναφερθεί η ανάγκη για τις πρώτες οκτάβες να λειτουργούν χωρίς να έβγαιναν οι ίδιες στο προσκήνιο των εντυπώσεων , τουλάχιστον σε αμιγώς μουσικές ακροάσεις.Οι φαν των εκρήξεων και των δονήσεων από live ανήκουν σε ειδική κατηγορία.
Ανάλογα με την περίσταση φαίνεται παράδοξο να προπαγανδίζει μια κοινωνία τον ανθρωποκεντρισμό ενόσω στην καθημερινή της πρακτική γίνεται ολοένα και πιο απάνθρωπη.Ίσως επειδή ταυτίζεται έντεχνα ο ανθρωποκεντρισμός με τον προσωποκεντρισμό.
Σχέσεις ισοτιμίας διαμορφώνονται νομοτελειακά ανάμεσα σε όποιον θα πλήρωνε για δεδομένη υπηρεσία και σ'εκείνον που θα του την παρείχε.Η εξέλιξη φέρνει μεγαλύτερη εξειδίκευση. Όλο και περισσότεροι τομείς γίνονται απαιτητικοί και οι γνώσεις που απαιτούνται για να τους κατανοήσει ο μέσος άνθρωπος ξεφεύγουν από την απλή εμπειρία του παρελθόντος. Ο εγωισμός συνεχίζει να υπάρχει και σε συνδυασμό με την άγνοια οδηγεί σε απόψεις που αντικειμενικά είναι ανόητες. Έχουμε συνηθίσει να έχουμε άποψη για όλα και κάθε αμφισβήτηση του εγώ μας δεν γίνεται ανεκτή.
Η "λύση" στο παραπάνω πρόβλημα είναι η μεταφορά όλων των δύσκολων τομέων στο υποκειμενικό επίπεδο κι έτσι δεν στερεύει ποτέ το θεματολόγιο της κουβέντας. Έτσι μπορούν όλοι να μιλούν ισότιμα π.χ. με τον γιατρό για ιατρικά θέματα, με τον μηχανικό για κατασκευές κλπ.
Οι τομείς που εξαρχής βασιλεύει η κολοκυθόπιτα είναι γκρίζα ζώνη. Κι αυτό γιατί από τη μία η υποκειμενικότητα είναι αποδεκτή αλλά ταυτόχρονα καμουφλάρει και την ηλιθιότητα που είναι διάχυτη.
