Matching... Τι είναι τούτο?...

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Λοιπόν βλέπω ότι ασχολιόμαστε υπερβολικά με τα καλώδια και χάνουμε την ουσία...

sp502 έχω κάποιες μικροπαρατηρήσεις σε όσα λες, τις οποίες θα σου στείλω κάποια στιγμή αργότερα με pm, μιας που το θέμα τους είναι άσχετο με το όλο θέμα μας...

 

[Αντώνης K.]

Φίλε μου κανένας δεν είπε ότι όλα τα καλώδια είναι ίδια το κάθε καλώδιο προορίζετε για τον σκοπό τον οποίο έχει κατασκευασθεί ώστε να πληροί τις απαιτήσεις τον μηχανημάτων. Δεν θα μπω στην διαδικασία να σερβίρω και εγώ 4-5 σελίδες προσπαθώντας να σου αποδείξω ότι τα καλώδια το μόνο που δεν επηρεάζουν είναι την απόκριση συχνότητας και μιλώ για τα απλά καλώδια τον μηχανημάτων.

Το έχω δει στην πράξη με επαγγελματικά μηχανήματα ισοστάθμισης χώρου αλλά και με μετρήσεις απόκρισης συχνότητας μηχανημάτων με την μέθοδο Line-In and Line-Out Level Calibration. Αν έχεις την δυνατότητα για τέτοια μέτρηση δοκίμασε την και πες μου αν υπάρχει έστω και ένα db διάφορα σε συχνότητες στον αναλυτή φάσματος. Τα μηχανήματα δεν βλέπουν αυτή την διαφορά το μόνο που αντιλαμβάνεται την διαφορά είναι το αφτί αλλά καμία σχέση με συχνότητες.

 

[Gebreselassie]

Με πρήξατε με τα καλώδια ΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!! :twisted: :twisted:

 

[costas EAR]

"αλλά καμία σχέση με συχνότητες."

Γι'αυτό μη βάζεις στοίχημα...

Νικολάκη ακούς;
και μετά μου λές matching....

 

[Gebreselassie]

Όποιος ξαναπεί κουβέντα για καλώδιο σε αυτό το thread, θα τον στείλω τιμωρία (μαζί με τον VDH), στην Λήμνο  

 

[Costas Coyias]

Παιδιά, τυρβάζουμε αποκλειστικά περί καλωδίων και αισθάνομαι υπεύθυνος γι’ αυτό. Μήπως είναι προτιμότερο να μην ασχοληθούμε αποκλειστικά με τα καλώδια; Εδώ μιλάμε για matching, που, όπως και να το κάνουμε, είναι κάτι ευρύτερο. Τόσα και τόσα θέματα ανοίγονται καθημερινά για την επιλογή μιας συσκευής με δεδομένη την παρουσία μιας άλλης. Για παράδειγμα, κάποιος λέει «ποιος είναι ο καλύτερος ενισχυτής για Mission V63», ενώ κάποιος άλλος μπορεί να ρωτήσει «ποιο cd player να συνδυάσω με τον Unico που ήδη έχω». Ανεξαρτήτως καλωδίων, έχουν βάση αυτού του είδους οι προβληματισμοί, και γιατί; Ή μήπως πρόκειται απλώς για ευκαιρία για κουβεντούλα, έστω και διαδικτυακή;

 

[minas]

Καταρχάς να παραδεχτώ ότι ό τρέχων χόρος του φόρουμ είναι από αυτούς που επισκέπτομαι πιο σπάνια... Είμαι περισσότερο εικονό-ηχό-φιλος παρά μόνο ηχό-φιλος και επιπλέον σαν hi-end συνήθως σκέφτομαι αυτό που προκαλεί ηχητική διαφορά 0,1% και κοστίζει 1000% περισσότερο (μη σταθείτε στην ιερόσυλη αριθμητική σύγκριση ηχητικής διαφοράς - κρατήστε την ουσία)

Το "μάτσινγκ" ή ταίριασμα, αν μου επιτρέψετε την ελληνική μετάφραση ανήκει στην ίδια κατηγορία με τα ιερά δισκοπότηρα διαφόρων κλάδων. Μποεί να σημαίνει από πολύ λίγα (πχ. παρατήρησα ότι ο τάδε ενισχυτής παίζει καλύτερα από τον τάδε στα ηχεία μου) έως πάρα πολλά (πχ. προσομοίωσα σε υπολογιστή όλο το κύκλωμα του ενισχυτή μου και αποφάσισα ότι χρειάζομαι ηχεία με τέτοια συνάρτηση εμπέδησης στο πλήρες φάσμα των ακουστών συχνοτήτων).

Παρόλα αυτά υπάρχουν αντικειμενικά μεγέθη που δεν μπορούν να παραβλεφθούν (και γι' αυτό επικροτώ την παράθεση επιστημονικών μετρήσεων). Το ηλεκτρικό ταίριασμα των συσκευών της ηχητικής αλυσίδας είναι ένα από αυτά. (Σημ. g.kar αυτός είναι και ένας λόγος που δε μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει ατερμάτιστα UTP για interconnects) Αυτός είναι και ο ίδιος λόγος για τον οποίο μπορείς κάλλιστα να χρησιμοποιήσεις καλώδια ρεύματος ή UTP (όπως εγώ) για ηχεία εφόσον κοιτάξεις τα επιμέρους χαρακτηριστικά τους. Άλλωστε κανένα στοιχείο της ηχητικής αλυσίδας μας δεν είναι μόνο ότι δείχνει εξωτερικά. Όλα μπορούν να αναλυθούν σε ένα σύνολο αριθμών οι οποίοι -δυστυχώς- δεν λένε ψέμματα.

Πριν χαρούν κάποιοι όμως και βγάλουν κομπιουτεράκια για να αρχίσουμε να "τα μετράμε" εμμένω πάντα στο ότι οι επιστήμες (ή τέχνες?) των ηλεκτρονικών και της ακουστικής κάνουν πάντα -χάριν απλότητας- πολλές παραχωρήσεις. Αν μπούμε στη λογική που έχει ακολουθήσει το thread, κανένας ενισχυτής και κανένα καλώδιο δεν είναι ίδιο με κάνένα άλλο στον κόσμο. Και μόνο μια ωμική επαφή στο βύσμα ενός καλωδίου μπορεί να είναι τεχνικά πολύ σύνθετη διαδικασία όπως ξέρουν πολλοί εδώ μέσα. Χωρίς να βάλουμε στο παιχνίδι όλα τα τρανζίστορ, πυκνωτές και αντιστάσεις που συμμετέχουν στο κύκλωμα.
Ακόμη και αν το κατασκευαστικό μέρος ήταν τέλειο, όλες οι μη γραμμικότητες, οι αναδράσεις, οι διαφορές φάσεως και οι ελλιπείς αποκρίσεις συχνότητας, κάνουν το πρόβλημα του ιδανικού μηχανήματος ή του ταιριάσματος πολλών μηχανημάτων χαοτικό.

Εν κατακλείδι η γνώμη μου:
Μπορεί να γίνει ταίριασμα των συσκευών της ηχητικής αλυσίδας, τόσο σε επίπεδο ακουστικό όσο και ηλετρολογικό-ηλεκτρονικό. Το πρώτο είναι αρκετά υποκειμενικό, το δεύτερο επιδέχεται λιγότερες διαφωνίες. Οι τεχνικές ελλείψεις αποτελούν ακόμα σημαντικό παράγοντα στην ποιότητα του ήχου που μπορούμε να αναπαράγουμε ηλεκτρονικά.

ΥΓ1. Όταν ακούω για μονοκατευθυντικά καλώδια ήχου βγάζω σπυριά
ΥΓ2. Ξέρω ότι σε κάποια σημεία θεωρώ πράγματα ευκόλως εννοούμενα-και για πολλούς δεν είναι, αλλά μετά από 5 σελίδες thread μονορούφι, μάλλον κανείς δεν έχει αντοχές για άλλη ανάλυση...

Edit: μικρό ορθογραφικό λαθάκι

 

[Γιώργος(MAC)Αναμουρλίδης]

Ο ευκολότερος τρόπος ματσαρίσματος πάντως είναι,όλα απο την ίδια εταιρεία,εφόσον φυσικά μας αρέσει η "μουσική φιλοσοφία" της.

 

[Costas Coyias]

Δηλαδή; Σε τί συνίσταται η μουσική φιλοσοφία μιας εταιρείας, και πώς περνάει στα προϊόντα της;

 

[Γιώργος(MAC)Αναμουρλίδης]

Δηλαδή; Σε τί συνίσταται η μουσική φιλοσοφία μιας εταιρείας, και πώς περνάει στα προϊόντα της;

Χμμμ...
Εδώ θα πρέπει να αναφέρω,για "μουσικές σχολές",οι οποίες κάποτε ήταν ευδιάκριτες,ενω σήμερα ακόμη και αυτό,ίσως λόγω παγκοσμιοποίησης έχει ξεφύγει,ενώ ξεπροβάλουν και καινούργιες εταιρείες σαν μανιτάρια,απο το πουθενά.

Αν και είναι άλλο θέμα αυτό, εάν πρέπει να το αναπτύξουμε,ας το κάνουμε σε κάποιο άλλο tread.
Εδώ θα αναφερθώ επιγραμματικά επ'αυτού.

Ανάλογα με την "φιλοσοφία",μουσική,όργανα,υλικά κατασκευής αλλά και χώρους σπιτιών του κάθε λαού,οι τοπικοί κατασκευαστές μηχανημάτων ήχου,την περνούσαν στα προϊόντα τους.
Αρχηγοί οι Εγγλέζοι στην κλασσική και με μικρούς χώρους,έφτιαξαν την δικιά τους σχολή βασιζόμενοι σε αυτό.
Οι Αμερικάνοι στηριζόμενοι στην τζάζ και στους μεγάλους χώρους,έχουν την δικιά τους.
Οι Γερμανοί σαν τεχνοκράτες έδωσαν περισσότερη προσοχή στην λεπτομέρεια,στην ανάλυση.
Οι Γάλλοι και οι Ιταλοί,στηρίζονται στον ξεκούραστο γλυκό ήχο,έχουν τον δικό τους ήχο,την δικιά τους σχολή.
Οι Γιαπωνέζοι με την αξιοπιστία και την μουσικά κουλτούρα που τους διακρίνει,αλλά και με τα ξύλινα σπίτια τους,αρέσκονται σε διαφορετικά ακούσματα,φτιάχνοντας την δική τους σχολή.

Ακόμη μπορεί, η κάθε εταιρεία,ανεξάρτητα απο την εθνικότητα,να έχει δώσει την δικιά της μουσική υπογραφή στα μηχανήματα που φτιάχνει,και να υπάρχουν άνθρωποι,οι οποίοι να την ακολουθούν.

Ελπίζω ότι κατάφερα να διευκρινήσω κάποια πράγματα.

 

[ΚΟΤΖΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ]

Για εμάς που δεν τα πάμε καλά με τα τεχνικά, υπάρχουν κάποιοι κανόνες, κάποιες προτεραιότητες που πρέπει να λαμβάνουμε υπ' όψιν όταν προσπαθούμε να ταιριάξουμε μηχανήματα (ερωτηματικό).

 

[Μπάμπης Θ.]

Για εμάς που δεν τα πάμε καλά με τα τεχνικά, υπάρχουν κάποιοι κανόνες, κάποιες προτεραιότητες που πρέπει να λαμβάνουμε υπ' όψιν όταν προσπαθούμε να ταιριάξουμε μηχανήματα (ερωτηματικό).

Παναγιώτη, τίποτα δεν είναι απόλυτα ασφαλές για να έχεις ως προτεραιότητα παρά μόνο το κόστος για να μη βρεθείς ξαφνικά εκτός προυπολογισμού και τρελλαθείς γιατί πάλι μπορεί να μη σου αρέσει.

Το καλύτερο θα ήταν να μπορούσαμε όλοι να πειραματιζόμαστε με διάφορους συνδυασμούς (στο χώρο μας) μέχρι να βρούμε αυτό που μας ταιριάζει.
Αυτό είναι μάλλον αδύνατο εκτός αν έχεις 10-20 καλούς φίλους με καλά μηχανάκια και μπορείς να δανείζεσαι και να δοκιμάζεις τι ακούγεται καλύτερα με τι.

Γενικά όλα μπορεί να παίξουν με όλα (η θα έπρεπε τουλάχιστον) απλά κάποια παίζουν καλύτερα μεταξύ τους για διάφορους λόγους που προσωπικά με αφήνουν αδιάφορο η τους ψάχνω εκ των υστέρων.

Κάποια φορά πριν χρόνια είχα επισκεφτεί το σπίτι ενός γνωστού συντάκτη περιοδικού και hi-endά με μεγάλη πείρα στο θέμα αλλά και τεχνικές γνώσεις, επιστημονική κατάρτιση κλπ.

Εκεί που μιλάγαμε λοιπόν μας λέει σε κάποια δόση : "αυτό το πολύμπριζο μου έκατσε καλά".

Αυτή είναι μια φράση που άνετα μπορεί να δημιουργήσει απορίες αλλά και πολλά σχόλια για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται το hi-end ο άνθρωπος αυτός με τις τόσες τεχνικές γνώσεις, και δε μιλάμε για άσχετο σαν εμένα πχ αλλά για ηλεκτρολόγο με πτυχία και πρόσωπο αξιοσέβαστο στο χώρο του.

Κι όμως, εγώ όταν το άκουσα αυτό μου φάνηκε πολύ "ΦΥΣΙΚΟ" σαν έκφραση, γιατί απλά ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ.

 

[Costas Coyias]

Αυτή η διαστρωμάτωση που αναφέρει ο «Mac» είναι όντως υπαρκτή. Όμως, πρέπει να αντιτάξουμε ένα πολύ μεγάλο «Αλλά».
1. Είναι άραγε εύστοχο να συνδέουμε το λεγόμενο «Αγγλικό» ήχο με μικρούς χώρους; Όταν οι B&W, IMF και KEF, έγραφαν Ιστορία με τα μεγάλα ηχεία τους, εκ των οποίων το 801 εξακολουθεί να υφίσταται ως εμπορικό σήμα, η παγκοσμιοποίηση δεν υπήρχε ούτε καν ως έννοια. Βέβαια, οι επιδόσεις τους στα μικρά ηχεία τους έκανε όντως ονομαστούς, αλλά ήταν άραγε η Βρετανία η μόνη πηγή μικρών ηχείων που έπαιζαν σωστά;
2. Οι Αμερικανοί έχουν άπλετο χώρο και μεγάλα σπίτια, αλλά κατασκεύσαζαν κι αυτοί σωστά μικρά ηχεία. Αφήστε δηλαδή, που εκτός μιας μεγάλης ορχήστρας jazz, της οποίας η αναπαραγωγή χρειάζεται δωμάτιο κάποιου ικανού χώρου, υπάρχουν και μικρά ορχηστρικά σύνολα.
3. Οι Γερμανοί είναι όντως τεχνοκράτες, αλλά μήπως τους έχει κολληθεί η ρετσινιά της ανάλυσης εξ αιτίας εκείνων των –κακών- πριμαριστών ηχείων της Symphonic Line;
4. Α, οι Ιταλοί με τον ξεκούραστο και γλυκό ήχο! Και οι Γάλλοι επίσης, που, εδώ που τα λέμε δηλαδή, στερούνται του Μεσογειακού ταμπεραμέντου, εξαιρουμένης της Νότιας Γαλλίας. Κι όμως, από τα Grand Utopia έχω ακούσει ήχο με εξαιρετική περιγραφή και ανάλυση, που τύφλα να έχουν οι Γερμανοί.
5. Οι Γιαπωνέζοι με την αξιοπιστία. Χμ…

Και προσέξτε τώρα, ένα ξεκούραστο και πολύ μουράτο Γαλλικό CD player, μπορεί να περιέχει αμερικάνικα ή γιαπωνέζικα ολοκληρωμένα, ενώ ο δίσκος που παίζει μπορεί να είναι ηχογραφημένος με Γιαπωνέζικα μικρόφωνα, ή, στην καλύτερη περίπτωση με Γερμανικά, και το ηχητικό υλικό να είναι γραμμένο σε Ελβετικό ή Γιαπωνέζικο εγγραφέα, ή έστω Αμερικάνικο. Λίγο απ’ όλα δηλαδή. Να θυμηθώ τον «βελούδινο» ήχο ενός αμιγώς γιαπωνέζικου -και όχι Ιταλικού, ούτε και Γαλλικού, βεβαίως- Luxman ΜΟ-5; Να θυμηθώ την ακρίβεια ενός -όχι Γερμανικού, αλλά Βρετανικού, με ολίγη από Vikings- ATC SCM20, ή ενός Ελληνικού Audio Spectrum Zanadu, που είχε Αγγλίδα γκουβερνάντα και παιδεία πάλι από τους Vikings;
Δηλαδή, αυτό που θέλω να πω είναι, ότι τέτοιου είδους ποιοτικές διαστρωματώσεις βολεύουν πολύ τους δημοσιογράφους, οι οποίοι συνήθως τις επινοούν και, τελικά με το πες-πες, τις επιβάλλουν. Ίσως γιατί έτσι διευκολύνεται ο μέσος αναγνώστης, που δεν γνωρίζει και πολλά – πολλά, και δεν υποχρεούται να γνωρίζει, ενώ βολεύονται και οι ίδιοι, καθώς γίνεται η δουλειά τους πιο εύκολη. Αυτή η κατάσταση, βεβαίως, αποτελεί και αντικείμενο εκμετάλλευσης από μέρους σχεδόν όλων των εμπόρων, που, ακολουθώντας την θεμελιώδη για το marketing Αρχή της υποκειμενικής διαφοροποίησης, περιχαρακώνουν τεχνητά την πραμάτεια τους, μέσα από αυτό το τεχνητό σύννεφο ταιριάσματος. Θέλετε παραδείγματα;

Ξεφυλλίστε παλιά τεύχη του Ήχου και του Hitech, και αναζητήστε τα άρθρα που περιγράφουν τις επισκέψεις σε σπίτια γνωστών αγνώστων με παχύ έως πολύ παχύ πορτοφόλι (διόλου κακό αυτό), και εξακριβώστε ποιοι αντιπροσωπεύουν τις μάρκες των μηχανημάτων τους, για να διαπιστώσετε ότι πολλές φορές ο ίδιος αντιπρόσωπος βρίσκεται πίσω από τον ενισχυτή και τα ηχεία, ή πίσω από την πηγή και τον ενισχυτή, και πάει λέγοντας, (διόλου κακό, επίσης). Θα μου πείτε, είναι κακό να αγοράσει κανείς «πακέτο» όλα του τα μηχανήματα από ένα μαγαζί; Όχι, ούτε αυτό είναι κακό. Πού είναι το κακό; Στο «σύννεφο» που ανέφερα παραπάνω.

«Μα», θα αντιτάξει ο Μπάμπης Θ., «για κάτσε ρε μάστορα. Δηλαδή, τα αυτιά μου κάνουν πουλάκια; Αφού μερικές μηχανές παίζουν μεταξύ τους καλύτερα από κάποιες άλλες. Θα μας βγάλεις και τρελούς δηλαδή;» Σαφώς όχι. Η μόνη μου διαφωνία είναι σε εκείνο το «μεταξύ τους». Μια μηχανή που είναι κατασκευασμένη σωστά, παίζει. Όχι βέβαια παππάδες, αλλά ό,τι της δώσεις.

Επ’ αυτού, έχω να σας πω μια πολύ σύντομη και πολύ (πολύ!) διδακτική ιστορία. Γνωστός μου εδώ στο Βόλο, διατηρούσε, και διατηρεί ακόμη, κατάστημα πώλησης τέτοιων συσκευών, χαϊεντάδικο να πούμε, και μάλιστα σε στενή συνεργασία με την Orpheus Audio, η οποία μάλλον υφίσταται ακόμη. Για λόγους που δεν γνωρίζω, ο αποκλειστικός συνεργάτης της Audio Spectrum στο Βόλο ήταν άλλο κατάστημα, με αποτέλεσμα, ο φίλος μου να μη μπορεί να προμηθευτεί Audio Spectrum κατ’ ευθείαν από την Αθήνα, οπότε, μη ανεχόμενος να προμηθεύεται από άμεσο ανταγωνιστή του, προτίμησε να βάλει την Audio Spectrum στο «ψυγείο». Έλα όμως που έσπασε ο διάολος το πόδι του, και μια ημέρα των ημερών, για να μη χάσει μια πώληση, έκανε τη σχετική τράμπα, και βρέθηκε με ένα ζευγάρι Xanadu. Τι να σας λέω, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Εμ να πουλήσει τα Xanadu, εμ να τα θάβει, καθ’ όσον δεν ήταν συνεργάτης, και τι θα γινόταν αν του ζητούσε κάποιος να τα παραγγείλει καινούργια; Πάω μια μέρα, που λέτε, στο μαγαζί του, και τι να δω. Την είχε πέσει στον καναπέ του στουντίου, είχε κοτσάρει έναν παμπάλαιο εργαστηριακό -και καλά- ενισχυτή της Philips στα Ζαναντά, έβαλε και μια πολύ μουράτη διασκευή του Τιτανικού στο υπεράνω κριτικής CDA-288 και απολάμβανε. Το έβλεπα στο ύφος του ρε παιδί μου. Αλλά τα Ζαναντά, Ζαναντά! «Καλούτσικα ηχεία, αλλά θέλουν πάρα, μα πάρα πολύ ισχυρό ενισχυτή, είναι αναίσθητα, είναι έτσι, είναι αλλιώς». Και οπωσδήποτε, ο Symphonic Line RG9, πολύ της μοδός τότε, ήταν απολύτως ακατάλληλος, για να ταιριάξει. Εμ, αν ηχεία με ελάχιστη εμπέδιση 7Ω δεν ταιριάζουν με έναν ενισχυτή με 120W στο κανάλι, που όμως στα 4Ω σφυρίζει αδιάφορα, τότε τι ταιριάζει;

Και κάτι τελευταίο, σχετικά με τη φράση που ανέφερε ο Μπάμπης, για το πολύπριζο που «του έκατσε» του φίλου του. Είναι θεμελιώδους σημασίας να συνειδητοποιούμε τί να επιλέξουμε. Διότι, αυτό που μας αρέσει, αυτό που μας έκατσε, ΔΕΝ είναι κατ’ ανάγκη και η ακριβέστερη αναπαραγωγή που μπορούμε να αγοράσουμε με δεδομένο προϋπολογισμό. Άλλο τι μας αρέσει και άλλο τι είναι σωστό. Μ;

Α, έχω και μια ακόμη τόοοοοοοοσοδούλα μικρούλα ερωτησούλα. Δεν άκουσα, ούτε διάβασα πουθενά για παντρέματα, αρραβωνιάσματα και ταιριάσματα ντιβιντιέρας και βιντεοπροβολέα. Και προσέξτε! Εδώ μιλάμε για παραπλήσια ή ακόμη υψηλότερα κόστη, αλλά και για το ΦΩΣ, που είναι ασύγκριτα πιο απαιτητικό και δύσκολο φυσικό μέγεθος, σε σχέση με τον ήχο. Γιατί άραγε;

Ο Παναγιώτης ο Κοτζιάς έπιασε τον ταύρο απ’ τα κέρατα, αλλ’ επ’ αυτού αργότερα…

 

[Costas Coyias]

Ναι ρε! Του στουντίου!

 

[Costas Coyias]

Και μια και είπα ονόματα, την εποχή των Ζαναντών, ο καταστηματάρχης φίλος μου είχε προς επίδειξη και ένα ζευγάρι Virgo –τα θυμάτε; Πώς έπαιζαν σε σχέση με τα Ζαναντά; Ταπεινωμένα έπαιζαν.

Το επαναλαμβάνω: μια μηχανή όταν είναι σωστή, παίζει. Όταν δεν είναι σωστή, δεν παίζει.

 

[Μπάμπης Θ.]

Εγώ καταλαβαίνω λοιπόν το εξής και χωρίζω τις κατηγορίες ακροατών στις παρακάτω χονδρικά :

α) Αυτούς που θέλουν να τους αρέσει αυτό που ακούνε ασχέτως του πως και γιατί ακούγεται έτσι. (Και δεν ξέρω αν θα έπρεπε να τους απασχολεί (?))

β) Αυτούς που θέλουν να ακούνε το "σωστό" αλλά που αυτό το "σωστό" πολλές φορές μπορεί να ακούγεται και χάλια ή αδιάφορα. Εκτός κι αν θεωρήσουμε πως το "σωστό" με την έννοια που το εκφράζει ο Κος Κόγιας θα μας αρέσει και οπωσδήποτε.
Αν ισχύει το τελευταίο τότε ΟΚ πρέπει να ξέρουμε ΠΟΙΑ μηχανάκια είναι "σωστά" να πάμε όλοι να τα πάρουμε και να τελειώνουμε.

Κατά τη διάρκεια της ενασχόλησής μου με το χόμπυ πέρασα κι εγώ διάφορα στάδια.
ΠΧ ο χρωματισμένος ήχος κάποιας λάμπας που μου άρεσε πολύ κάποτε, άρχισα να καταλαβαίνω πως ήταν "χρωματισμένος" όταν άκουσα πραγματικά ΟΥΔΕΤΕΡΟ σύστημα (που μέχρι τότε μόνο διάβαζα τον όρο αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ πως είναι) αλλά που ΟΛΑ ακούγονταν "ΣΩΣΤΑ" και κυρίως τόσο ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ που δεν μου έλειπε καθόλου το "χρώμα" της λάμπας (στο σύστημα δεν υπήρχε λάμπα πουθενά).

Ηταν ένα σόκ για μένα που ευτυχώς όμως δεν επαναλήφθηκε πολλές φορές στο μέλλον κι έτσι και πάλι τώρα προτιμώ τον ελαφρά "χρωματισμένο" ήχο από κάποια λαμπίτσα που πρέπει κάπου να υπάρχει στο σύστημα (για να μην πω παντού στο σύστημα).

Και να το παρακάνω ακόμα και λαμπάτος ενισχυτής που μου έχει φανεί ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ουδέτερος (*υπάρχει και τέτοιο πράγμα ?) δε με "έφτιαξε" ενώ καταλαβαίνω πως έπαιζε "σωστότερα".

Το θέμα γούστου δεν είναι μικρό, είναι ΜΕΙΖΟΝ και μάλιστα για να χωρίσω κι άλλο τις κατηγορίες εξαρτάται πολύ από τις ηλεκτρικές ηλεκτρομηχανικές και άλλες γνώσεις του ακροατή που ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ το επηρρεάζουν.

Πχ καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο να αρνηθεί τη θεωρία που σπούδασε ο επιστήμονας και να δεχτεί πως κάτι φτιαγμένο "λάθος" παίζει ωραία. Τι παναπεί ωραία ? Παραμυθοωραία ?
Ομως εδώ παίζεί ένα άλλο ζήτημα. Εφόσον ΟΛΑ τα μηχανήματα τα φτιάχνουν επιστήμονες (εγώ σίγουρα δε φτιάχνω πάντως) τότε γιατί ο ένας επιστήμονας θεωρεί "λάθος" την κατασκευή του άλλου, και εγώ τότε ΠΟΙΟΝ να θεωρήσω εγώ σωστό ?
Εναν ΒΑΣΙΚΟ τρόπο έχω και τον βλέπετε πάνω αριστερά κάτω από το όνομά μου.

Από την άλλη μεριά ο άλλος ο απλός άνθρωπος που ακούει και φχαριστιέται η ψυχή του τι τον νοιάζει αν αυτό είναι το "σωστό" ? Για να πάψει μετά να φχαριστιέται ?

Μοιάζει κάτι σαν την αλήθεια το ξέρω κε Κόγια, αλλά κι αυτή δε σε κάνει πάντα ευτυχισμένο.

Από την άλλη θα πρέπει ο καθένας να έχει την ελευθερία να επιλέξει τι θέλει, κοκκινο χάπι - μπλέ χάπι (αν θυμάμαι καλά τα χρώματα γιατί από μνήμη έχω προβληματάκια τελευταία).

Ενδεχομένως η επιμονή και η αναζήτηση να μας οδηγεί κάπου στη μέση τελικά, μεταξύ κατανόησης του πως θα "έπρεπε" να ακούγεται αυτό που ακούμε (σύμφωνα πάντα με τις προσωπικές μας εμπειρίες) και ταυτόχρονης απόλαυσης αυτού που ακούμε τελικά.

Και για να αλλάξω το κλίμα, αν μου έλεγε κάποιος να πάρω επαγγελματικά μηχανήματα με τα μισά λεφτά από ότι κοστίζει το σύστημά μου και εγγυημένα θα παίζει "σωστότερα" ΑΛΛΑ ΚΑΙ "καλύτερα" πάλι δεν θα το έκανα.

Μου αρέσει να βλέπω όμορφα μηχανάκια, λάμπες να φωτίζουνε το βράδυ, νίκελ, ξύλα, χρώμια, φυσικά ξύλα, βούμετρα, λεντάκια που δε βγάζουνε το μάτι, τηλεχειρισμούς και ντίμμερ, ντιζάιν, σαμπανιζέ φινιρίσματα που θες να τα χαιδέψεις και μαύρες λάκες επτά στρωμάτων. Ολα αυτά κοστίζουν ΠΟΛΥ αλλά συμπληρώνουν την αισθητική μου που χρειάζεται να μένει κι αυτή σε ισορροπία όταν ακούω.
(ΝΑΙ προσπαθώ να ματσάρω ΚΑΙ αυτά)

Δεν προτείνω σε κανέναν να κάνει το ίδιο αν δεν συμφωνεί με αυτή τη "χαιεντάδικη" σε εισαγωγικά κοσμοθεωρία και δεν πιστεύω σε καμμιά περίπτωση πως αυτό είναι.. ΣΩΣΤΟ, αλλά πιστεύω πως είμαστε πολλοί (ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ) αυτοί που 'έτσι μας αρέσει' και προσπαθώ να μας δικαιολογήσω.

 

[Costas Coyias]

Βρε Μηνά, να σου πω ότι είχα να δω δικό σου ποστ δυό – τρία χρόνια; Τι να κάνω, δεν μπορώ τις Βόρειες κατηγορίες, κάνει κρύο εκεί πάνω. :mrgreen:

 

[Costas Coyias]

Μπάμπη, το μόνο σημείο που διαφωνούμε, είναι το αρεστό, ή μη, του σωστού. Και θεωρώ δεδομένη την πρόθεση από μέρους ενός κατασκευαστή, να φτιάξει κάτι που να παίζει σωστά, πιστά αυτό που θα του δώσεις. Εξ ου και ο όρος υψηλή πιστότητα. Το ξέρω, πως η αλήθεια δεν είναι πάντοτε αρεστή, αλλά πες μου κάτι. Πήγες ποτέ σε συναυλία και έφυγες πριν τελειώσει, επειδή δεν σου άρεσε; Θέλω να πω δηλαδή, ότι, ναι μεν, το αληθές μπορεί να μην είναι αρεστό, αλλά εγώ τουλάχιστον βρίσκω τουλάχιστον συναρπαστικό το να απολαμβάνω ένα αληθοφανές άκουσμα από μηχανές αναπαραγωγής.

Εάν εσένα σε φτιάχνει το «φτιασιδωμένο» άκουσμα, τότε προφανώς ανήκουμε σε διαφορετικές φιλοσοφικές σχολές, και αυτό είναι όλο. Διαφέρουμε ως προς τον τρόπο αναζήτησης, ενώ μπορεί να διαφέρουμε και ως προς το ζητούμενο. Μήπως, όμως, λέω μήπως, τελικά αυτό που «σε φτιάχνει», σε φτιάχνει επειδή απλώς πλησιάζει τις ηχητικές προσλαμβάνουσες παραστάσεις που έχεις, όντας το πλέον πιστό και αληθές;

Τελικά, γιατί το άκουσμα του ουδέτερου συστήματος όταν ευχάριστο, αλλά είναι ευτύχημα το γεγονός, ότι δεν επανελήφθη αυτή η ευχαρίστηση;

 

[Γιώργος(MAC)Αναμουρλίδης]

Μπάμπη και Κώστα,πολύ ωραίες και σωστές οι απόψεις σας.

Δυστυχώς ή ευτυχώς,σε όλους αρέσει το λίγο χρώμα στον ήχο,όπως και το φινίρισμα,η ομορφιά της κατασκευής.

 

[minas]

Βρε Μηνά, να σου πω ότι είχα να δω δικό σου ποστ δυό – τρία χρόνια; Τι να κάνω, δεν μπορώ τις Βόρειες κατηγορίες, κάνει κρύο εκεί πάνω. :mrgreen:

Μάλλον άλλος Μηνάς, αλλά στην ουσία δεν έχεις άδικο... κι εγώ είμαι λίγο έξω από τα νερά μου εδώ στις νότιες! :mrgreen: