Alex_Zapantis
Επαγγελματίας
- Μηνύματα
- 3.070
- Reaction score
- 3.369
Συνοψίζοντας...
Επειδή ακούω τον Κωσταυτιά να ωρύεται "Πιο απλά ρε π@π@ρα!!!" ας προσπαθήσω να κάνω τα παραπάνω όσο πιο "λιανά" γίνεται:
1α. Ένα σήμα το οποίο είναι "απλωμένο" στο πεδίο του χρόνου, δηλαδή του οποίου η "μορφή" μεταβάλλεται ελάχιστα, είναι πολύ "εντοπισμένο" στο πεδίο της συχνότητας.
Δηλαδή, το φασματικό του περιεχόμενο είναι περιορισμένο.
Και τούμπαλιν:
1β.Ένα σήμα το οποίο είναι "απλωμένο" στο πεδίο της συχνότητας, δηλαδή του οποίου το φασματικό περιεχόμενο δε μεταβάλλεται πολυ, είναι πολύ "εντοπισμένο" στο πεδίο του χρόνου.
Δηλαδή, η χρονική του "έκταση" είναι περιορισμένη.
Ένα "extreme" παράδειγμα για σήμα της μορφής 1α, είναι μια ημιτονική κυματομορφή "δίχως αρχή και τέλος" :126: (δηλαδή δίχως σημεία "απότομης" - "έντονης" μεταβολής), η οποία απεικονίζεται ως μία και μοναδική συχνότητα στο πεδίο των συχνοτήτων.
Ένα "extreme" παράδειγμα για σήμα της μορφής 1β, είναι μια ευθεία παράλληλη με τον άξονα της συχνότητας, η οποία παριστάνει ένα σήμα με σταθερό και απεριόριστο φασματικό περιεχόμενο, το οποίο (αντίστοιχα με προηγουμένως) απεικονίζεται ως μία και μοναδική "αιχμή" στον άξονα του χρόνου. Δηλαδή η γνωστή μας συνάρτηση Δέλτα του Dirac:
Συνεπώς, "άπλωμα" στο πεδίο του χρόνου συνεπάγεται "περιορισμό" στο πεδίο της συχνότητας και αντίστροφα.
Επειδή ακούω τον Κωσταυτιά να ωρύεται "Πιο απλά ρε π@π@ρα!!!" ας προσπαθήσω να κάνω τα παραπάνω όσο πιο "λιανά" γίνεται:
1α. Ένα σήμα το οποίο είναι "απλωμένο" στο πεδίο του χρόνου, δηλαδή του οποίου η "μορφή" μεταβάλλεται ελάχιστα, είναι πολύ "εντοπισμένο" στο πεδίο της συχνότητας.
Δηλαδή, το φασματικό του περιεχόμενο είναι περιορισμένο.
Και τούμπαλιν:
1β.Ένα σήμα το οποίο είναι "απλωμένο" στο πεδίο της συχνότητας, δηλαδή του οποίου το φασματικό περιεχόμενο δε μεταβάλλεται πολυ, είναι πολύ "εντοπισμένο" στο πεδίο του χρόνου.
Δηλαδή, η χρονική του "έκταση" είναι περιορισμένη.
Ένα "extreme" παράδειγμα για σήμα της μορφής 1α, είναι μια ημιτονική κυματομορφή "δίχως αρχή και τέλος" :126: (δηλαδή δίχως σημεία "απότομης" - "έντονης" μεταβολής), η οποία απεικονίζεται ως μία και μοναδική συχνότητα στο πεδίο των συχνοτήτων.
Ένα "extreme" παράδειγμα για σήμα της μορφής 1β, είναι μια ευθεία παράλληλη με τον άξονα της συχνότητας, η οποία παριστάνει ένα σήμα με σταθερό και απεριόριστο φασματικό περιεχόμενο, το οποίο (αντίστοιχα με προηγουμένως) απεικονίζεται ως μία και μοναδική "αιχμή" στον άξονα του χρόνου. Δηλαδή η γνωστή μας συνάρτηση Δέλτα του Dirac:

Συνεπώς, "άπλωμα" στο πεδίο του χρόνου συνεπάγεται "περιορισμό" στο πεδίο της συχνότητας και αντίστροφα.