Gebreselassie
Μαύρος!
- Μηνύματα
- 31.217
- Reaction score
- 3.896
Re: Απάντηση: Ηχεια Analysis - συναντησεις κατοχων
Μια παρένθεση στο θέμα.
θα παραθέσω ένα κείμενο του αγαπημένου :138: σας γεροξεκούτη του RDoherty, από τα forums του avmentor.
Μια παρένθεση στο θέμα.
Τα ηχεία του Λουκά είναι το καλύτερο παράδειγμα για να καταλάβει κανείς για ποιόν λόγο ακόμη κι ένα ηχείο πλήρες συχνοτικά σαν κι αυτό, ενδεχομένως να χρειάζεται την συμβολή ενός subwoofer ικανών διαστάσεων για να πει κάποιος ότι είναι 101% ολοκληρωμένο. Πέραν του ότι έχουμε πει κατά καιρούς όσοι έχουμε ασχοληθεί με το θέμα, με την άδειά του (ή χωρίς :137...by far the dippest bass (true 20Hz)...
...Πολλές φορές διαβάζουμε τους διάφορους άσχετους λυμεώνες της αναπαραγωγής του ήχου να παραληρούν για "αργό" ή "γρήγορο" μπάσσο, βαθύ, πλαδαρό, σφιχτό, γεμιστό, πλακί, με μακαρόνια ή με σως Μαδέρα.
Φυσικά τους διαφεύγει η ουσία και η ουσία είναι η Φυσική. Το "γρήγορο" μπάσσο των δίπολων ηχείων δεν είναι αποτέλεσμα μαγείας, αλλά αναπόφευκτη συνέπεια της αρχής λειτουργίας τους, διά της οποίας συζεύγνυνται με το φορτίο του αέρα προσδίδοντας του ταχύτητα και όχι πίεση (όπως εναργώς ανέλυσες) - οι όροι στα Αγγλικά είναι velocity coupling και pressure coupling. Αντίστοιχα τα μονόπολα είναι pressure couplers. Για το λόγο αυτό τα μονόπολα συζεύγνυνται καλύτερα με τους ρυθμούς του χώρου σε σημεία (π.χ. γωνίες) που είναι κοιλίες πίεσης (pressure antinodes) και κόμβοι ταχύτητας (π.χ. γωνίες), ενώ τα δίπολα σε σημεία που είναι κοιλίες ταχύτητας (velocity antinodes) και κόμβοι πίεσης (pressure nodes). Είναι προφανές ότι σε επαφή με την επιφάνεια ενός τοίχου η ταχύτητα αναγκαστικά μηδενίζεται και συνεπώς στο σημείο αυτό ένα στάσιμο κύμα ταχύτητας οφείλει να έχει κόμβο (node), ενώ ένα στάσιμο πίεσης έχει κοιλία (antinode). Tα κύματα αυτά έχουν πάντα διαφορά φάσεως π/2.
Ανάλογα με την αρχή λειτουργίας του, ένα δίπολο σε επαφή με ένα boundary εμφανίζει εκτεταμένη ακύρωση της ακτινοβολίας του στα μπάσσα με δύο μηχανισμούς: τα δίπολα με γούφερ εμφανίζουν τυπική ακύρωση λόγω καταστρεπτικής συμβολής της πίσω με την μπροστά ακτινοβολία. Τα δίπολα μεμβράνης, επειδή συζεύγνυνται με τον αέρα καθ' όλη τους την (μεγάλη) επιφάνεια, "βλέπουν" το φορτίο τους να απειρίζεται (τροπόν τινα) στις αντίστοιχες χαμηλές συχνότητες και έτσι προοδευτικά παύουν να ακτινοβολούν.
Πολλοί προβληματίζονται γιατί τα δίπολα αδυνατούν να δώσουν την αίσθηση του μπάσσου, την γνωστή "γροθιά στην κοιλιά" (στο συκώτι, για να ακριβολογούμε). Ο λόγος είναι απλός και ποικίλλει ανάλογα με τον τρόπο παραγωγής ήχου από το κάθε όργανο. Υπάρχουν όργανα που παράγουν βαθύ μπάσο χωρίς να αυξάνουν την επικρατούσα πίεση του αέρα στο χώρο. Τέτοια είναι το τσέλλο, το κοντραμπάσσο (arco ή pizzicato, αδιάφορο), το πιάνο και το DI (direct-injected) ηλεκτρικό μπάσσο. Αυτά τα όργανα μπορούν να αποδοθούν ολόσωστα από ένα δίπολο.
Υπάρχουν επίσης όργανα που δημιουργούν μία προσωρινή υπερπίεση στο χώρο όπου παίζουν. Τέτοια είναι τα πνευστά (τούμπα, κόντρα-φαγκότο, κοντρα-τρομπόνι), τα τύμπανα και το ηλεκτρικό μπάσσο που παίζεται μέσω ενισχυτή και μεγαφώνου. Στις περιπτώσεις αυτές η υπερπίεση δημιουργείται από τον μουσικό (π.χ. με τα πνευμόνια) ή ηλεκτρικά. Είναι φύσει αδύνατον για ένα δίπολο να αναπαραγάγει αυτή την προσωρινή υπερπίεση, που είναι συστατικό του ήχου αυτών των οργάνων. Όποιος ελπίζει να το πετύχει με κάποιον τρόπο, πλανάται πλάνην οικτράν.